الف) كسى حيوان حلال گوشت كسى را بدون اذن ذبح كند, بايد تفاوت بين زنده و ذبح شده آن را بپردازد و الا بايد قيمت روز اتلاف را بدهد .ب) اجزاى قابل استفاده مردار, مانند پشم و مو و كرك متعلق به صاحب حيوان است و از قيمت كسر مى شود .پ) صاحب حيوان حق ندارد حيوان ذبح شده را برگرداند و خواهان مثل يا قيمت او شود .ت) هرگاه حيوان ذبح شده بطور كلى بى ارزش شود, به منزله آن است كه مردار شده باشد .ث) قطع يا شكستن اعضاى حيوان در صورتى كه حيوان زنده بماند, موجب پرداخت تفاوت صحيح و معيب است, اگر موجب تلف شدن حيوان شود, قيمت آن بايد پرداخت شود .ج) هرگاه حيوان حرام گوشت كه با ذبح شرعى استفاده از آن جايز است با ذبح شرعى از بين برود, بايد تفاوت قيمت پرداخت شود .چ) اگر از راه غير شرعى كشته شود, قيمت كشته پرداخت مى شود و اجزاى قابل استفاده آن, متعلق به صاحب حيوان بوده و از قيمت آن كم مى شود .ح) حيوان حلال گوشت كه عادتاً گوشت آنها خورده نمى شود, مانند اسب, ذبح شرعى آنها به منزله مردار نمودن آنها و موجب پرداخت تمام قيمت خواهد بود .خ) اتلاف اشيايى از مسلمان كه قابل تملك مسلمين نمى باشد, مانند خوك و شراب ضمان آور نيست .
لطفا منتظر باشید ...
