پيامبر خاتم، كه براى امت خويش، دلسوز و مهربان و مربى و معلم است، مىخواهد پيروان خود را به رستگارى برساند. از اين رو، بينش آنان را درباره دنيا چنان تصحيح و ترسيم مىكند كه دنيا، مانع رسيدن به «فلاح» و كوشيدن در راه «آخرت» نگردد.اين، همان «زهد» است. زهد، وارستگى و آزادگى است. رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نيز زهد را ملاك قرار مىدهد و آن را نشانه خير و نيكى خدا در حق انسان مىداند و مىفرمايد:«اى ابوذر!...هرگاه خداوند، نيت و اراده نيكى درباره بنده اى كند، او را به اين سه خصلت آراسته مىكند:در دين، دانايش مىكند،در دنيا، زاهدش مىسازد،و نسبت به عيوب خويش، بصيرت و بينايى اش مىدهد.اى ابوذر!...هيچ كس در دنيا زهد نمى ورزد، مگر آنكه خداوند، حكمت را در قلبش مىروياند و گفتار حكيمانه را بر زبانش جارى مىسازد و او را به عيوب دنيا و به درد و درمان آن آگاه مىكند و از اين دنيا به سوى «دارالسلام»، به سلامت عبورش مىدهد!...»اى ابوذر!...«اگر برادرى را ديدى كه در دنيا زهد مىورزد، به سخنش گوش فرا ده، چرا كه به او حكمت تلقين مىشود...» (28)
لطفا منتظر باشید ...
