وقتى موعظه، از زبان پيامبر باشد و از جان محمّد صلّى الله عليه وآله وسلّم بجوشد، و بر جان و دل «ابوذر» نشيند، سزاوار است كه گوش جان همه عالميان در همه زمانها آن حكمتهاى تراويده از زبان رسول را مشتاقانه خريدار شود و چهره روح درچشمه زلال اين مواعظ، شادابى يابد.«ناىِ حكمت» نبوى، زمزمه گر نواى بيدارى فطرت و رويش يقين و معرفت در بوستانِ جانهاى پند نيوش است. سپاسگزار خدمات و تلاشهاى پيشينيانيم كه با تاءليفات خويش، گنجينه اى از معارف والاى مكتب را براى آيندگان به ميراث نهادند، تا ما امروز پس از چهارده قرن، بتوانيم كنار «مائده آسمانىِ» احاديث بنشينيم و سخنان پيامبر به ابوذر را بخوانيم و بشنويم وپند گيريم.آنچه مىخوانيد، شرح گونه اى فشرده بر فرازهاى مواعظ بلندى است كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم به «ابوذر غفارى» تعليم داده است، سخنانى حكمت بار و سودمند، از پيامبر حكمت و حكومت، به شهيد زنده ربذه، حضرت ابوذر عليه السلام كه متن آن در كتب حديث نيز آمده است.(1)گرچه اين مواعظ، پيشتر هم به صورتهاى ديگر همراه با ترجمه منتشر شده است، امّا ترجمه و تبيينى كه در اين كتاب مىخوانيد، از نظر قلم و نوع برداشت و زاويه ديد، ويژگيهايى دارد كه مىتواند براى اهل مطالعه در اين روزگار، بويژه جوانان جوياى يقين و پوياى راه كمال و سلوك روحى، مفيدتر باشد.قم - جواد محدّثىتابستان 1376