معامله با خدا - نای حکمت نسخه متنی

معامله با خدا

«اى ابوذر!...

خداى متعال مىفرمايد: به عزت و جلالم سوگند! هيچ بنده اى خواسته مرا بر خواسته خود برنمى گزيند و ترجيح نمى دهد، مگر آنكه بى نيازى او را در جانش قرار مىدهم، وغم وغصه هايش را براى آخرتش مىگردانم و آسمانها و زمين را عهده دار روزى او مىسازم، در تنگناها، به كفاف و امدادش مىپردازم و در پى هر تجارت پيشه اى، به نفع او مىكوشم.

اى ابوذر!... اگر آدميزاد، از روزيش فرار كند، آن گونه كه از مرگ مىگريزد، رزق او به او خواهد رسيد، آن چنان كه مرگ، به او فرا مىرسد!» (51)

چه بزرگ توصيه اى! و چه شگفت نتيجه و دستاوردى!...

بسيارند آنان كه با يك دنيا ثروت، باز هم گدا و حريص و محتاجند. بى نيازى، آن بهتر كه در دل و جان انسان باشد؛ وگرنه چشم، سيرى پذير نيست!

همّ و غم و فكر و انديشه، آن بهتر كه درباره آخرت و آن سراى جاويد باشد!

چه بسيارند كسانى كه تمام انديشه و غصه هايشان به امور اين دنياى گذران مىگذرد و از آخرت غافلند. و چه نعمتى كه انسان اگر فكرى هم مىكند، براى آن مرحله و نشئه جاويد بكند! و بسيارند آنان كه شب و روز مىدوند؛ ولى هميشه «هشت» آنان، گرو «نه» است! و با آن همه تلاش و دوندگى، همچنان در تارهاى عنكبوتى «مشكلات زندگى» دست و پا مىزنند.

مشكل گشا، خداست. روزى هم به دست اوست، با توكل بر او و تلاش در زندگى، معاش انسان تاءمين مىشود؛ وگرنه... زندگى دور از خدا و معنويات، مجموعه اى از دردسرها و گرفتاريهاست، هرچند بظاهر، رفاه و استراحت و آسايش جلوه كند!.