گناهان بسيارى از «زبان» سرچشمه مىگيرد.و كم نيستند كسانى كه بخاطر زبانشان، راهى جهنم مىشوند و شديدترين عقوبتها را بخاطر ره آورد تلخ و شوم گفته هايشان مىچشند.بسيارى هم، دوزخى شهوت وعدم كنترل بر غرائز جنسى اند و راه جهنمشان، از بيراهه شهوت گشوده مىشود.حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وسلّم درهشدار به اين دو وادى خطرناك، به ابوذر غفارى مىفرمايد:«اى ابوذر!...هركس مالك و اختياردار ميان دو پا و ميان دو فكِّ خويش باشد (يعنى غريزه جنسى و زبان)، وارد بهشت مىگردد.» (57)ابوذر، گويا برايش شگفت بود باور اين نكته كه كسى با كنترل زبان، بهشتى شود، پرسيد: اى پيامبر خدا! آيا مگر ما به گفته هايمان هم مؤاخذه مىشويمپاسخ رسول اللّه، چنين بود:«اى ابوذر!...مگر مردم را، چيزى جز دستاورد زبانهايشان، به رو به آتش دوزخ مىافكند؟تا سخن نگفته اى در سلامت و امانى، امّا همين كه لب به سخن گشودى، خداوند يا به سود تو ثواب مىنويسد، يا به زيان تو عقاب!اى ابوذر!...گاهى كسى در مجلسى براى نصيحت شما ممكن است چيزى بگويد، امّا با همان سخن، به اندازه فاصله آسمان تا زمين، به ژرفاى دوزخ درمى افتد!اى ابوذر!...واى بر آنكه سخن دروغ مىبافد تا ديگران را بخنداند، واى بر او، واى بر او، واى بر او،اى ابوذر!... هر كه سكوت كند، نجات مىيابد، پس راست بگو و از دهانت هرگز دروغ در نيايد.» (58)پرسيدم: اى رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم! توبه آنكه به عمد، دروغ بگويد چيست فرمود:«استغفار و نمازهاى پنجگانه، آن را مىشويد.»غيبت يا تهمتگناهان زبان، هم بزرگ و ويرانگر است، هم راحت و كم خرج! و چه زشت، اينكه انسان از طريق زبان، مفت و ارزان جهنمى شود و مهارى بر گفته هاى دوزخ آفرين خويش نتواند بزند. «غيبت»، يكى از اين گناهان است، و «تهمت»، سيّئه اى ديگر. رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم هشدار مىدهد:«اى ابوذر!...از غيبت بپرهيز، همانا غيبت، شديدتر از «زنا» ست.»ابوذر (با تعجب پرسيد) چرا بدتر، اى رسول خدا؟حضرت فرمود: «چونكه زناكار، از معصيت خويش توبه مىكند و روى به درگاه خدا مىآورد، خداى بخشنده هم توّاب و آمرزنده است؛ ولى... غيبت، آمرزيده نمى شود، مگر آن كه فرد غيبت شده ببخشايداى ابوذر!...دشنام دادن به مؤمن، فسق است؛ جنگيدن با مومن، كفر است، خوردن گوشت او (يعنى غيبت كردن) از گناهان بزرگ، مال مؤمن نيز، همچون خون و جانش محترم است.»ابوذر مىپرسد: غيبت چيست، يا رسول اللّهحضرت پاسخ مىدهد:«اينكه برادر دينى خود را بگونه اى ياد كنى كه خوش نمى دارد.» للّهمى پرسد: اگر آنچه مىگويد در او باشد، چهپيامبر مىفرمايد:«اگر آنچه مىگويى، در وى باشد، غيبت است و حرام. و اگردر او نباشد، تهمت است!...» (59)دريغا... كه غيبت و تهمت، گناهى به اين عظمت، اين گونه ميان امّت محمّدى رواج داشته باشد و از آن پروا نكنند و مهمش نشمارند. نصايح حضرت رسالت، بيش از ابوذر، خطاب به ماست كه خويشتن را منتسب به آن والا تبار مىدانيم.
لطفا منتظر باشید ...
