ابوذر، كه از اين سؤال و جواب لذّت و بهره مىبُرد و بينش و ايمان خود را مىافزود، فرصت را مغتنم شمرده، از رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم پرسيد:اى پيامبر، در «صُحُف ابراهيم» چه بوده است فرمود:«تمامش مَثَل و حكمت بود. از جمله چنين بود: من تو را نفرستادم كه دنيا بيندوزى، بلكه تو را فرستادم، تا دعاى مظلوم را از سوى من پاسخ دهى، و خواسته اش را برآوردى.(68)و نيز در «صحف ابراهيم» چنين بود:«عاقل، تا خِرد خود را مغلوب نفس نساخته، سزاوار است اوقات خود را چنين تقسيم كند: ساعتى براى مناجات با پروردگار، ساعتى براى انديشه درباره آفريده ها و صنايع بديع خدا در خلقت، ساعتى، انديشه به اينكه چه كرده و چه پيش فرستاده است (محاسبه نفس) و ساعتى نيز به كارهاى حلال و نيازهاى مباح خود، از خوردن و نوشيدن بپردازد.و... عاقل بايد در يكى از اين سه راه بكوشد:توشه گيرى براى آخرتتاءمين معاش و زندگىلذتهاى غيرحرام.و... عاقل بايد به زمان خود بصير و بينا باشد، به كار خويش بپردازد، زبان خود را نگه دارد، هركس كه «حرف زدن» خود را از «اعمال خويش» به حساب آورد، سخنش كاسته خواهد شد، مگر آنچه كه به كارش مربوط شود.» (69)
لطفا منتظر باشید ...
