5- مقام شيعيان علي ـ عليه السلام ـ - الگوهاي ناب در نگاه دخت آفتاب نسخه متنی

5- مقام شيعيان علي ـ عليه السلام ـ

شيعيان امير مؤمنان علي ـ عليه السلام ـ انسانهاي پاك‎نهادي هستند كه از خانداني سپيدسيرت به وجود آمده و هماره مهر ولايت و عشق امامت آن حضرت را در اعماق قلب خود مي‎پرورانند، فاطمه زهرا ـ عليها السلام ـ آنان را اين‎گونه ستود:

«اِنَّ السّعيد، كُلَّ السّعيد، حَقَّ السعيد مَنْ اَحَبَّ عليّاً في حياته و بعد موته[2]»؛

همانا سعادت و رستگاري، همة خوبي‎ها و نيكبختي‎ها، حقيقت رستگاري و سعادت در كسي است كه علي را در دوران زندگي و پس از شهادتش دوست داشته باشد.

فاطمه ـ عليها السلام ـ در سخني از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ عظمت و شخصيت قدسي و ملكوتي علي و شيعيان او را چنين توصيف مي‎كند:

«اِنَّ ابي نَظَر الي عليٍّ و قال: هذا و شيعته في الجنة[3]»؛

روزي پدرم رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ نگاهي به علي ـ عليه السلام ـ كرد، سپس با اشاره به او فرمود: اين مرد و پيروان او در بهشت خواهند بود.

و در موقعي ديگر رو به علي ـ عليه السلام ـ كرد و فرمود:

«يا ابا الحسن! اَما اِنَّكَ و شيعَتَك فِي الجنَّة[4]»؛

اي علي! همانا تو و شيعيان و پيروان تو در بهشت الهي خواهيد بود.

پرسشي كه از دير زمان براي بسياري از افراد ـ به ويژه جوانان و دانش پژوهان ـ مطرح بوده، آن است كه از ولايت او به تنهايي مسير سعادت و راه نجات امروز و فرداي ما خواهد بود؟ آيا نافرمانيهاي برخي و گناهان‎گوناگون آنان تأثيري در از دست دادن كيمياي سعادتشان نخواهد داشت؟! اين محبت ظاهري گاه بدان حد رسيده كه پاره‎اي با نوشتن شعري، دل به محبت قلبي مي‎سپارند و راه هر بيراهه‎اي را برابر خود مي‎گشايند و مي‎گويند:

پاسخ اين پرسش را مي‎توانيم از سخن زهراي مرضيه ـ عليها السلام ـ در ماجرايي شنيدني با پرسشي اين چنين بشنويم:

يكي از شيعيان اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در شهر مدينه، همسر خود را خدمت فاطمه ـ عليها السلام ـ فرستاده و با طرح اين پرسش كه: آيا من از شيعيان شما هستم؟ عيار و معيار سنجش پيروي ناب و همه جانبه را جويا شد.

حضرت ـ عليها السلام ـ فرمود:

«اِنْ كُنتَ تعمل بِما اَمرَناكَ و تَنْتَهي عمّا زجرناكَ عَنه فَاَنْتَ مِنْ شيعتنا و اِلّا فَلا[5]»؛

اگر به آن چه به شما امر مي‎كنيم عملي مي‎كني و از آن چه شما را بر حذر مي‎داريم دوري مي‎كني از شيعيان ما هستي و الا نه!

آن شخص پس از شنيدن پاسخ كلي، مضطرب و نگران آيندة خود شد و با توجه به ضعفها، سستي‎ها وعصيان‎هاي‎خود گفت: اي واي بر من كه براي هميشه در آتش دوزخ الهي خواهم بود.

همسرش درد و اندوه او را، خدمت حضرت زهرا ـ عليها السلام ـ مطرح كرد، فاطمه ـ عليها السلام ـ پاسخ داد:

«از قول من به همسرت بگو چنين نيست كه او قضاوت كرده است. شيعيان ما از بهترين افراد اهل بهشتند و همة دوستان ما و دوستان دوستان ما و دشمنان دشمنان ما همه در بهشت خواهند بود.

آري كسي كه با قلب و زبان تسليم ما اهل بيت شود، اما از اوامر ما سرپيچي كند و نواهي ما را محترم نشمرد از شيعيان واقعي ما نخواهد بود، گرچه اين گروه نيز پس از پاك شدن از گناهان و تحمل مشكلات روز قيامت و قرارگرفتن اندك زماني در طبقات بالاي جهنم و چشيدن عذاب،‌ اهل بهشت خواهند بود و ما به خاطر دوستي‎شان با ما، نجاتشان داده و آنان را به پيشگاه خودمان انتقال خواهيم داد.»[6]

چنين بينش مهربانانة فاطمه ـ عليها السلام ـ موجب گرديد كه در آخرين روزهاي زندگاني ـ پس از غسل و عوض كردن لباسهاي خود ـ رو به قبله نشسته، دستها را به سوي آسمان بر آورده، چنين دعا كند:

«الهي و سيدي اسألك بالذين اصطفيتهم و ببكاء وَلَدَيّ في مفارقتي ان تغفر لعصاة شيعتي و شيعة ذرّيتي[7]»؛

پروردگارا! سرورا! به حق پيامبراني كه آنها را برگزيدي و به گريه‎هاي حسن و حسين در فراق من، از تو مي‎خواهم كه شيعيان من و شيعيان فرزندان مرا ببخشايي.

[1] . شاعر معاصر، غلامرضا سازگار.

[2] . مقتل الحسين ـ عليه السلام ـ، ص 46؛ ذخائر العقبي، ص 92؛ رياض النضره، ج 2، ص 214؛ مناقب خوارزمي، ص 47.

[3] . ينابيع الموده، ص 40.

[4] . تاريخ بغداد، ج 12، ص 289؛ المناقب خوارزمي، ص 67؛ غاية المرام، ص 584؛ ينابيع الموده، ص 257.

[5] . بحار الانوار، ج 65، ص 155؛ تفسير ـ منسوب به ـ امام حسن عسكري ـ عليه السلام ـ، ص 308 و 248؛ لئالي الاخبار، ج 5، ص 156.

[6] . همان؛ گويند شخصي به نام حاجب شعري اين چنين سرود:

امير مؤمنان ـ عليه السلام ـ به خواب او آمده و با اصلاح شعر وي، توجه شاعر را به ولايت و محبت همراه با تعهد در گفتار و رفتار جلب كرده فرمود، از اين پس بگو:

(داستان‎ها و پندها، ج 3، ص 115).

[7] . كوكب الدرّي، ج 1، ص 254؛ ذخائر العقبي، ص 53.