1- حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ سر سلسله رسولان
ديده ناديده به اقبال تو ايمان آورد مرحبا، اي به چنين لطف خدا ارزانيماه اگر بيتو برآيد به دو نيمش بزنند دولت احمدي و معجزة سبحانيجلوة بخت تو دل ميبرد از شاه و گدا چشم بد دور كه هم جاني و هم جاناني[1]حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ، سر سلسله رسولان الهي است كه آفرينش به افتخار وجود او برپا شد (لولاك لما خلقت الافلاك)[2] و تمامي پيامبران دل در گرو ارادات و عشق او داشتند. پروردگار سبحان در برخي از كتاب انبياء پيشين نام او را با واژه «فارقليطا»[3] مطرح كرده[4] و عيسي بن مريم ـ عليه السلام ـ نيز بشارت دهندة نام او «احمد» بوده است.[5]بيشك شناخت عرصة عظمتوگسترة شخصيت او، افزون بر چشم و گوش، به بصيرتي بسيار، تعقلي فراوان، قلبي پاك و فطرتي تابناك نيازمند است تا افزون بر جلوههاي ظاهري، ابعاد باطني آن رسول راستين الهي را درك كند و براي ديگران توصيف نمايد.مجموعة سخنان دخت آفتاب، فاطمة زهرا ـ عليها السلام ـ دربارة آن حضرت، دفتر معرفتي اينچنين است كه نشان روشني از شناخت «معصوم» نسبت به «معصوم» بوده ودرفرازوفرودزندگيراهاطاعت، ارادت و پيروي تمام عيار را به همة علاقهمندان مينماياند تا در هنگامههاي حوادث طاعتي بيچون و چرا از جانشينان معصومان ـ عليه السلام ـ در جامعه از خود نشان دهيم و «فاطمه وار زيستن» را نصيب خود سازيم.[1] . ديوان حافظ، غزل، ش 463.[2] . ر.ك: كشف اللّالي، صالح بن عبدالوهاب بن عرندس، ملتقي البحرين، ص 14، الجنه العاصمه، آيت الله مير جهاني، ص 148.[3] . ر.ك: علي و الحاكمون، دكتر محمد صادقي، ص 54، رسول الاسلام في الكتب السماويه.[4] . نك: سوره اعراف،آيه 157، ر.ك: تفسير ابن كثير، ج 2، ص 251؛ تفسير اثني عشري، ج 5، ص 476.[5] . سوره صف، آيه 6.