در رثای نهمین ستاره ولایت:

فغان از گردش چرخ ستمگر
ستم ها کرده بر آل پیمبر
زده آتش گلستان نبیّ را
نموده در به در آل علیّ را
یکی در طوس و بعضی را به بغداد
نموده خون جگر از زهر بیداد
جواد ، آن میوه باغ رسالت
ز کین مسموم شد ، در شهر غربت
فتاده در میان حجره بی یار
نبودی مونس ، او را و نه غمخوار
لب تشنه ، نه فرزندی کنارش
نه غمخواری که باشد غمگسارش
جهان از داغ او ماتم سرا شد
جهانی زین مصیبت در نوا شد ( 61 )
الا ای آسمان از دیده ، اشکِ خون به بار امشب
که رفت از دار فانی ، حُجّت پروردگار امشب
نهم شمع هدایت ، پیشوای شیعیان ، او
دهد دور از وطن جان ، بی معین و غمگسار امشب
برای کشتن سلطان دین ، با زهر جان فرسا
زنی مأ مور شد ، با امر خصمی نابکار امشب
فروغ دیده زهرا ( تقیّ ) چون مجتبی جدّش
به دست همسر خود ، گشت مسموم و فکار امشب
در آغاز جوانی ، از پی ارشاد مردم شد
شهید دین حقّ ، مانند اجداد کبار امشب
گل گلزار احمد از جفای دختر مأ مون
نهان گردد به خاک سرد و جاوید در مزار امشب
الا ای مظهر جود خدا ، ما مستمندان را
ز خوان عام خود ، محروم از رحمت مدار امشب ( 62 )