امامت در آيه تطهير - اهل بیت در آیه تطهیر نسخه متنی

امامت در آيه تطهير

لازم مى دانيم كه در اين جا به بيان يك تذكر بپردازيم و آن اين كه شايد راز اين كه بعضى اصرار دارند كه على رغم وجود روايات صحيح و متواترى كه اختصاص اين آيه شريفه به پنج تن آل عبا را تاكيد مى كند، در مدلول آن تصرف نمايند،ترس و هراس آنان باشد از اين كه مبادا يك گام در جهت ربط اين آيه به موضوع امامت بردارند و اين كار، آنان را كه مى خواهند - به رغم متون بسيارفراوان و متواتر در موارد متعدد و مناسبت هاى زياد - اهل بيت نبوت عليهم السلام رااز امامت دور سازند تا بتوانندمشروعيت خلافت و امامت آنانى را اثبات كنند كه آن را به نفع خود از ديگران ربودند - دچار تنگناهاى بزرگى سازد.

زيرا اين مطلب روشن است كه اهل بيت عليهم السلام همواره اصرار داشتند كه امامت، تنها حق آنان است و احدى غير از آنان را در آن حقى نيست و اين اقدام و اصرار امامان اهل بيت عليهم السلام چنان شايع و پراكنده است كه احدى نمى تواند در آن ايجاد شك و ترديد كند.

از آن جا كه بنابر نص اين آيه شريفه اينان پاكيزگانند، بايد كه اين گفته آنان را پذيرفت و در برابر آنان تسليم شد و بدان اقرار داشت. اين به معناى قرار دادن علامت سؤال بزرگى است در برابر مشروعيت خلافت ديگران.اين چيزى است كه تصورش براى ايشان در هيچ شرايطى امكان پذير نمى نمايد.

به همين دليل هيچ مانعى در سر راه خود نمى بينند كه با اين آيه قرآنى بازى كنند و در دلالت آن تشكيك و تصرف نمايند. هم چنان كه از نظر آنان رد روايات متواتر و صحيح و صريح و يا تمسك به رواياتى كه از تار عنكبوت هم سست تر است مانعى ندارد. اين مطلب را در مباحث بعدى خواهيم آورد.از سوى ديگر بعضى از عالمان را مى بينيم كه مى گويند: اگر به تفسير آيه: انه لقرآن كريم فى كتاب مكنون لا يمسه الا المطهرون (29) ;مراجعه كنيم در مى يابيم كه:

معنايى كه نزد دانشمندان، قوى ترين و مناسب ترين معنا با سياق و نظم آيات است،اين معناست كه مراد از مس قرآن، رسيدن به معانى آن و آگاهى و وقوف برآن است و اين امكان ندارد مگر براى كسانى كه خداوند سبحان آنان را پاكيزه گردانيده است و آنان فقط اهل بيت و اصحاب كساء هستند. اين بدان معناست وقتى كه رسول خداصلى الله عليه وآله آنان را همتاى قرآن قرار داد و فرمود: انى تارك فيكم الثقلين ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا بعدى ابدا: كتاب الله و عترتى اهل بيتى; منظورش اين بوده كه اينان كسانى هستند كه بايد قرآن را براى مردمان تفسير كنند، دين خدا را به پاى دارند احكام و تعاليم آن را پياده و منتشر سازند. اين همان چيزى است كه از امامت و خلافت پس از رسول خداصلى الله عليه وآله اراده شده وخداوند سبحان آن را در اهل بيت عليهم السلام منحصر كرده است.

1) تهذيب تاريخ دمشق، ج 4، ص 208; روح البيان، ج 7، ص 171.

2) روح البيان، ج 1، ص 171.

3) تاج العروس، ج 1، ص 217، ذيل كلمه اهل.

4) لسان العرب، ج 1، ص 38.

5) مفردات، ص 29.

6) منهاج السنه، ج 4، ص 21.

7) منابع اين سخن به هنگام بحث پيرامون استدلال به سياق قرآن خواهد آمد.

8) احزاب (33) آيات 27 - 37.

9) منابع اين سخن به هنگام بحث از انحصار آيه در اهل كساء خواهد آمد.

10) مائده (5) آيه 6.

11) نساء (4) آيه 26.

12) قيامت (75) آيه 5.

13) توبه (9) آيه 55.

14) همان، آيات 31 - 32.

15) صف (61) آيات 7 - 8.

16) مفردات، ص 305.

17) امير المؤمنين عليه السلام در مساله فدك خطاب به ابوبكر تاكيد فرمود كه اين آيه متضمن شهادت خداوندگارى بر طهارت و پاكيزگى است. ر.ك: علل الشرايع، ج 1، ص 191; الاحتجاج طبرسى،ج 1، ص 124; تفسير قمى، ج 2، ص 156 - 157.

18) منابع اين حديث در مباحث پايانى كتاب خواهد آمد.

19) صحيفه سجاديه، دعاى 47.

20) ر.ك: آية التطهير فى احاديث الفريقين، ج 1 و 2.

21) ينابيع الموده، ص 109.

22) ر.ك: متشابه القرآن و مختلفه، ج 2، ص 52; التبيان، ج 8، ص 308; مجمع البيان، ج 8، ص 357;بحارالانوار، ج 35، ص 233; تاويل الآيات الظاهره، ج 2، ص 456; الاصول العامة للفقه المقارن،ص 149 - 150.

23) در اين باره در كتاب خود «الصحيح من سيرة النبى الاعظم صلى الله عليه وآله »، اواخر جلد سوم توضيح داده ايم كه عصمت از سهو، اشتباه و نسيان نيز اختيارى است، تا چه رسد به عصمت از گناهان و زشتى ها.

24) محمد (47) آيه 17.

25) عنكبوت (29) آيه 69.

26) كهف (18) آيه 49.

27) انعام 6) آيه 151.

28) اسراء (17) آيه 32.

29) واقعه (56) آيات 77 - 79.