امام عبد الحسين شرف الدين رحمه الله مى گويد: «... آن گاه پارچه را روى خود وآنان كشيد تا از ديگران مشخص شوند و هنگامى كه از ميان همه اهل خانه تنها اينان زير عبا رفتند و از ساير امت مشخص و جدا شدند، آيه را به آنان ابلاغ كرد تا ديگرى از اصحاب يا خاندان وى طمع مشاركت با آنان را در اين حكم ننمايد. در اين هنگام كه اين پنج تن از ديگران جدا شده بودند، آنان رامخاطب قرار داد و فرمود: انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت ويطهركم تطهيرا...» (6) . اين گفته مرحوم شرف الدين كلام حق است كه نه راه گريزى از آن هست و نه چاره اى جز پذيرش آن. اما سخن دهلوى معروف به تعصب كور درمخالفت با حق و صواب درست نيست كه مطلب را وارونه كرده و كوشيده آن را مشوه و دگرگون سازد. آن جا كه مى گويد: «وقتى تخصيص به كساء دال بر اين است كه اين افراد به حكم آيه اختصاص دارند، اين تخصيص [به كساء]را فايده آشكار ديگرى نباشد، اما اين فايده در اين جا عبارتند از دفع اين گمان كه اين اشخاص از اهل بيت نيستند; زيرا مخاطب در اين آيه فقط زنان پيامبرند.» (7) . از ديدگاه ما اين سخن نادرست است; زيرا: 1. در فصل دوم همين بخش دانستيم كه پيامبرصلى الله عليه وآله ام سلمه، عايشه و زينب را از اين كه جزء اهل بيت باشند، خارج كرد. 2. دانستيم كه صدق عبارت اهل البيت بر زنان واضح نيست و بلكه بعضى از پيشوايان لغت و نيز زيدبن ارقم آن را انكار كرده اند. اين مطلب از پرسش بعضى از زنان پيامبرصلى الله عليه وآله هم استفاده مى شود كه در اين باره از آن حضرت سؤال كردند. 3. چرا پيامبرصلى الله عليه وآله تاكيد داشت كه فقط اهل كساء را در اهل بيت خودداخل كند، اما عباس، عقيل و فرزندان آن دو و نيز ديگر نزديكان خود راوارد نكرد؟ 4. همان گونه كه به طور مشروح در فصل هاى گذشته بيان داشتيم اين مطلب كه در آيه تطهير زنان پيامبرصلى الله عليه وآله مورد نظر و مخاطب بوده اند با سياق آيات تناسب ندارد. اين مطلب و ديگر مطالبى كه بيان داشتيم و در مباحث بعد خواهيم آورد،به صورت قاطع بيان مى دارد كه سخن دهلوى چيزى جز مكابره اى شكست خورده و مذبوحانه نبوده بر يك اساس علمى صحيح مستند نمى باشد، پس سخن برتر و بهتر همان گفته امام شرف الدين است.
لطفا منتظر باشید ...
