شماره 4
به رستم چنين گفت فرخنده زال برو تازيان تا بـه الـبرز كوه ابر كيقـباد آفرين كـن يكي بـه دو هفته بايد كـه ايدر بوي بـگويي كه لشكر ترا خواستند كه در خورد تاج كيان جز تو كس تهمتـن زمين را به مژگان برفت
تهمتـن زمين را به مژگان برفت
كـه برگير كوپال و بـفراز يال گزين كن يكي لشكر همـگروه مـكـن پيش او بر درنگ اندكي گـه و بيگـه از تاختن نغـنوي هـمي تخت شاهي بياراستند نـبينيم شاها تو فريادرس كمر برميان بست و چون باد تفت
كمر برميان بست و چون باد تفت