چو آگاهي آمد به گشتاسـپ شاه بياراسـتـه آمد از جاي خويش چو بـشـنيد كو رفت با لشـكرش سپـهـبدش را گـفـت فردا پگاه سوي مرزدارانـش نامـه نوشـت بياييد يكـسر بـه درگاه مـن چو نامـه سوي راد مردان رسيد سـپاهي بيامد بـه درگاه شاه ز بـهر جـهانـگير شاه كيان بـه درگاه خـسرو نـهادند روي برين برنيامد بـسي روزگار فراز آمده بود مر شاه را بـه لشـكرگـه آمد سپـه را بديد ازان شادمان گشت فرخـنده شاه دگر روز گـشـتاسـپ با موبدان گـشاد آن در گنـج پر كرده جـم چو روزي ببخـشيد و جوشـن بداد بـفرمود بردن ز پيش سـپاه سوي رزم ارجاسپ لشـكر كـشيد ز تاريكي و گرد پاي سـپاه ز بس بانگ اسپان و از بـس خروش درفـش فراوان برافراشـتـه چو رستـه درخـت از بر كوهـسارازين سان همي رفت گشتاسپ شاه ازين سان همي رفت گشتاسپ شاه
كـه سالار چين جملگي با سـپاه خـشاش يلـش را فرسـتاد پيش كـه ويران كـند آن نكو كـشورش بياراي پيل و بياور سـپاه كـه خاقان ره راد مردي بهـشـت كـه بر مرز بگذشـت بد خواه مـن كـه آمد جهانـجوي دشمـن پديد كـه چـندان نـبد بر زمين بر گياه بـبـسـتـند گردان گيتي ميان هـمـه مرزداران بـه فرمان اوي كـه گرد از گزيده هزاران هزار كي نامدار و نـكو خواه را كـه شايسـتـه بد رزم را برگزيد دلـش خيره آمد زبي مر سـپاه ردان و بزرگان و اسـپـهـبدان سـپـه را بداد او دو سالـه درم بزد ناي و كوس و بـنـه بر نـهاد درفـش هـمايون فرخـنده شاه سـپاهي كه هرگز چنان كس نديد كـسي روز روشـن نديد ايچ راه هـمي نالـه كوس نشـنيد گوش هـمـه نيزه ها ز ابر بگذاشـتـه چو بيشـه نيسـتان به وقت بـهارز كشور به كشور همي شد سـپاه ز كشور به كشور همي شد سـپاه
لطفا منتظر باشید ...
