سـكـندر چو كرد اندر ايران نگاه هـمي راه و بي راه لشكر كشيد بـه جايي كـه آمد سكـندر فراز ازان مرز كس را به مردم نداشـت چو آمد بران شارسـتان بزرگ بران مرز لـشـكر فرود آوريد نويسـنده نامـه را خواندند يكي نامـه بنوشـت نزديك كيد ز اسـكـندر راد پيروزگر سر نامـه بود آفرين از نخسـت ز كار آن گزيند كـه بي رنـج تر گراينده باشد بـه يزدان پاك بداند كـه ما تـخـت را مايه ايم نوشـتـم يكي نامـه نزديك تو هم آنـگـه كـه بر تو بخواند دبير اگر شب رسد روشني را مـپايوگر بـگذري زين سخـن نـگذرم وگر بـگذري زين سخـن نـگذرم
بدانسـت كو را شد آن تاج و گاه سوي كيد هندي سپه بركـشيد در شارسـتانـها گـشادند باز ز ناهيد مغفر هـمي برگذاشـت كـه ميلاد خوانديش كيد سـترگ هـمـه بوم ايشان سپه گستريد بـه پيش سكـندرش بنـشاندند چو شيري كه ارغنده گردد به صيد خداوند شـمـشير و تاج و كـمر بدانكس كه دل را به دانش بشست چو خواهد كه بردارد از گـنـج بر بدو دارد اميد و زو ترس و باك جـهاندار پيروز را سايه ايم كـه روشـن كـند جان تاريك تو منـه پيش و اين را سگالش مگير هـم اندر زمان سوي فرمان گرايسر و تاج و تختت به پي بسـپرم سر و تاج و تختت به پي بسـپرم
لطفا منتظر باشید ...
