بيان وادى معرفت
گر بيارى دست تا عرش مجيد خويش را در بحر عرفان غرق كن گرنه اى اى خفته اهل تهنيت گر ندارى شاديى از وصل يار گر نمى بينى جمال يار تو گر نمي دانى طلب كن شرم دار
گر نمي دانى طلب كن شرم دار
دم مزن يك ساعت از هل من يزيد ورنه بارى خاك ره بر فرق كن پس چرا خود را ندارى تعزيت خيز بارى ماتم هجران بدار خيز منشين، مي طلب اسرار تو چون خرى تا چند باشى بي فسار
چون خرى تا چند باشى بي فسار