سال پيرى راهبر از روحانيانى كه نقد از هم مي ربودند - منطق الطیر نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

منطق الطیر - نسخه متنی

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سال پيرى راهبر از روحانيانى كه نقد از هم مي ربودند





  • در رهى مي رفت پيرى راهبر
    بود نقدى سخت رايج در ميان
    پير كرد آن قوم را حالى سال
    مرغ روحانيش گفت اى پيرراه
    بركشيد آهى ز دل پاك و برفت
    ما كنون آن اشك گرم و آه سرد
    يا رب اشك و آه بسياريم هست
    چون روايى دارد آنجا اشك راه
    پاك كن از آه صحن جان من
    مي روم گم راه، ره نايافته
    ره نمايم باش و ديوانم بشوى
    بي نهايت درد دل دارم ز تو
    عمر در اندوه تو بردم به سر
    تا در اندوهت به سر مي بردمى مانده ام از دست خود در صد ز حير
    مانده ام از دست خود در صد ز حير



  • ديد از روحانيان خلقى مگر
    مي ربودند آن ز هم روحانيان
    گفت چيست اين نقد برگوييد حال
    دردمندى مي گذشت اين جايگاه
    ريخت اشك گرم بر خاك و برفت
    مي بريم از يك دگر در راه درد
    گر ندارم هيچ اين باريم هست
    بنده دارد اين متاع آن جايگاه
    پس بشوى از اشك من ديوان من
    دل چو ديوان جز سيه نايافته
    از دو عالم تخته ى جانم بشوى
    جان اگر دارم خجل دارم ز تو
    كاشكى بوديم صد عمر دگر
    هر زمان دردى دگر مي بردمى دست من اى دست گير من تو گير
    دست من اى دست گير من تو گير


/ 333