به خشم از ملك بنده اى سربتافت چو بازآمد از راه خشم و ستيز به خون تشنه جلاد نامهربان شنيدم كه گفت از دل تنگ ريش كه پيوسته در نعمت و ناز و نام مبادا كه فردا به خون منش ملك را چو گفت وى آمد به گوش بسى بر سرش داد و بر ديده بوس به رفق از چنان سهمگن جايگاه غرض زين حدي آن كه گفتار نرم تواضع كن اى دوست با خصم تندنبينى كه در معرض تيغ و تير نبينى كه در معرض تيغ و تير
بفرمود جستن كسش در نيافت به شمشير زن گفت خونش بريز برون كرد دشنه چو تشنه زبان خدايا بحل كردمش خون خويش در اقبال او بوده ام دوستكام بگيرند و خرم شود دشمنش دگر ديگ خشمش نياورد جوش خداوند رايت شد و طبل و كوس رسانيد دهرش بدان پايگاه چو آب است بر آتش مرد گرم كه نرمى كند تيغ برنده كندبپوشند خفتان صد تو حرير بپوشند خفتان صد تو حرير
لطفا منتظر باشید ...
