كمال است در نفس مرد كريم مپندار اگر سفله قارون شود وگر درنيابد كرم پيشه، نان مروت زمين است و سرمايه زرع خدايى كه از خاك مردم كند ز نعمت نهادن بلندى مجوى به بخشندگى كوش كب روان گر از جاه و دولت بيفتد ليم وگر قيمتى گوهرى غم مدار كلوخ ارچه افتاده بينى به راه وگر خرده ى زر ز دندان گاز بدر مي كنند آبگينه ز سنگهنر بايد و فضل و دين و كمال هنر بايد و فضل و دين و كمال
گرش زر نباشد چه نقصان و سيم؟ كه طبع ليمش دگرگون شود نهادش توانگر بود همچنان بده كاصل خالى نماند ز فرع عجب باشد ار مردمى گم كند كه ناخوش كند آب استاده بوى به سيلش مدد مي رسد ز آسمان دگر باره نادر شود مستقيم كه ضايع نگرداندت روزگار نبينى كه در وى كند كس نگاه بيفتد، به شمعش بجويند باز كجا ماند آيينه در زير زنگ؟كه گاه آيد و گه رود جاه و مال كه گاه آيد و گه رود جاه و مال
لطفا منتظر باشید ...
