حرص توانگران - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

آگاه باشيد بزودى او شما را به ناسزاگوئى و بيزارى از من فرمان مى‏دهد، اما در باره ناسزاگوئى پس مرا دشنام دهيد زيرا آن باعث پاكى من و موجب نجات شما است و اما در باره بيزارى جستن پس هرگز از من بيزارى مجوئيد، زيرا من بر فطرت اسلام تولد يافته‏ام و بسوى ايمان و هجرت سبقت گرفته‏ام

حرص توانگران

نامه‏اى است كه امام (عليه السلام) به معاويه نوشته است. در اين نامه نظريه صحيح وى را در باره توانگرانى كه زيادى مال، آنان را حريص‏تر مى‏سازد، مى‏خوانيم: پس از سپاس و درود، راستى دنيا آدمى را از غير خودش باز مى‏دارد دنيا پرست به چيزى از دنيا نمى‏رسد مگر آنكه دنيا در حرص و ولع بيشترى بسوى او مى‏گشايد، و هرگز به سبب آنچه در دنيا به آن رسيده از آنچه به آن نرسيده بى‏نياز نمى‏گردد، و به دنبال اين جمع‏آورى و استوار سازى، جدائى و شكست خواهد بود. تو اگر از گذشته عبرت بگيرى بقيه را نگاهدارى خواهى كرد. و السلام.

بسوى حق

معاويه نامه‏اى به على (عليه السلام) نوشت و از وى‏