خرما به «هجر» بردن - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

درخواست كرد كه شام را به او واگذار نمايد. امام (عليه السلام) در پاسخ او نامه‏اى نوشت كه متضمن جملات زير بود: اما اين كه شام را از من خواسته‏اى، من چنين نبودم كه چيزى را كه ديروز از تو منع كردم امروز آن را به تو ببخشم. و اما اين كه مى‏گوئى: «جنگ، عرب را بجز نيمه جانهائى كه باقى مانده‏اند خورده است» آگاه باش هر كه را حق خورده بسوى بهشت رهسپار شده، و هر كه را باطل خورده بسوى دوزخ روانه مى‏شود. و اما برابرى ما از نظر سپاه و جنگ، پس تو در شك و ترديد، قوى‏تر از من در يقين نيستى

خرما به «هجر» بردن

نامه ديگرى است كه امام (عليه السلام) در پاسخ معاويه نوشته است: پس از سپاس و درود، نامه‏ى تو به من رسيد. در نامه‏ى خود يادآور شده بودى كه خداوند محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را براى دين خود برگزيد و او را بواسطه‏اى اصحابش كمك كرد. راستى روزگار مسئله شگفت‏انگيزى را از تو بر ما پنهان داشته بود زيرا تو شروع كرده‏اى ما را از امتحان خدا و نعمت او بر ما در باره پيامبر، آگاه مى‏سازى تو در اين كار مانند كسى هستى كه خرما به «هجر»(1) بار كند، يا مانند كسى كه معلم خود را به‏

(1). هجر شهرى است در بحرين كه درخت خرما در آن فراوان است.