بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

شده و باطل بزرگى كه انجام مى‏شود احساس نگرانى نمى‏كند اينجا است كه نيكوكاران خوار و بدكاران عزيز مى‏گردند.

آدمى هر چند مقام و مرتبه‏اش بزرگ باشد بالاتر از اين نيست كه در حقى كه خدا بر او واجب نموده به كمك ديگران نيازمند نباشد، و انسان هر چند در ديده‏ها كوچك باشد و مردم او را خرد بشمارند چنان نيست كه نتواند ديگران را در اين زمينه مساعدت كند يا ديگران به او كمك نمايند.

در اينجا يكى از اصحاب امام (عليه السلام) در ضمن سخنانى طولانى آن حضرت را بسيار ستايش نمود و پيروى و فرمانبردارى خود را اعلام كرد. بدنبال آن، حضرت به اين سخنان زيبا زبان گشود: پست‏ترين حالات زمامداران از نظر مردم شايسته، اين است كه گمان خودستائى به آنان برده شود و كارشان بر تكبر و غرور حمل گردد.

راستى من دوست ندارم در خيال شما راه يابد كه من ستودن و شنيدن ستايش را دوست دارم. شكر خداى را كه چنين نيستم، بنا بر اين سخنانى كه با گردنكشان مى‏گويند با من مگوئيد و آنچه را از مردم خشمگين خوددارى كرده و پنهان مى‏دارند از من پنهان مداريد و با مدارات و تملق با من معاشرت مكنيد و تصور نكنيد اگر در باره حقى با من گفتگو شود بر من سنگين است، زيرا كسى كه سخن حق يا