خدايا كوههاى ما شكافته شده - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

گروهى كه بر كشته آنان كسى گريه نمى‏كند و از غايبشان جستجو نمى‏شود. من دنيا را به رو واژگون كرده‏ام، و مقدار آن را اندازه گرفته‏ام و به حقيقت آن بينا هستم

خدايا كوههاى ما شكافته شده

خطبه‏اى است كه امام (عليه السلام) آن را هنگام طلب باران ايراد كرده است. اين خطبه از خطبه‏هائى است كه سرشار از عاطفه و محبت و فروتنى در برابر آفريدگار جهان و عظمت وجود است: خدايا كوههاى ما شكافته و زمينهاى ما گرد آلود شده و چهارپايان ما تشنه و در خوابگاهايشان سرگردانند و مانند ناله‏ى مادران بر فرزندانشان، ناله مى‏كنند و از آمد و رفت در چراگاهها و اشتياق به آبگيرها خسته شده‏اند. خدايا به ناله‏ى ناله كنندگان و اشتياق آرزومندان رحم كن خدايا به سرگردانى چهارپايان در گذرگاهها و به ناله‏ى آنها بر درب خوابگاههايشان رحم كن خدايا هنگامى بسوى تو بيرون آمديم كه شترهاى لاغر قحطى به ما روى آورده و ابرهائيكه احتمال باران داشتند با ما مخالفت نموده‏اند. تو اميد اندوهگين هستى و خواسته‏ى درخواست كننده را تأمين مى‏كنى: در اين هنگام كه مردم نا اميد شده و ابرها نباريده و چهارپايان نابود شده‏اند ترا مى‏خوانيم كه‏