بدگوئى مردم - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

ما را به اعمال و گناهانمان مؤاخذه نكنى و بوسيله ابر پر باران و بهار پر بركت و گياه زيبا و شگفت انگيز، رحمتت را بر ما گسترش دهى، باران درشت قطره‏اى كه بوسيله آن آنچه مرده است زنده نمائى و آنچه از بين رفته است بازگردانى.

خدايا از تو درخواست آب مى‏كنيم، آبى كه زنده كننده، كامل، فراوان، پاك، پر بركت، گوارا، گياه آور و سيراب كننده باشد كه گياهش رشد كند و شاخه‏اش ميوه دهد و برگش سبز و خرم باشد تا بدين وسيله بندگان ناتوان خود را نيرو بخشى و شهرهاى مرده‏ات را زنده گردانى. خدايا آبى از تو مى‏خواهيم كه به سبب آن زمينهاى مرتفع ما پرگياه شود و در زمينهاى گود ما جارى گردد و نواحى حاصلخيز و ميوه‏هاى ما فراوان گردد و چهارپايان ما زنده بمانند و مردم دور دست بهره ببرند و حومه ما از بركتهاى گسترده تو استفاده كنند

بدگوئى مردم

على (عليه السلام) در نهى از غيبت مردم چنين مى‏گويد: براى كسانى كه از گناهان دورى جسته‏اند سزاوار است با گناهكاران و معصيت كاران مهربانى كنند و سپاسگزارى بر آنان مسلط باشد، پس چگونه است حال غيبت كننده‏اى كه از برادرش بدگوئى مى‏كند و