امروز مى‏گذرد و فردا فرا مى‏رسد - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

او را در مصيبتش سرزنش مى‏نمايد اى بنده خدا، در عيبجوئى كسى بر اثر گناهش، شتاب مكن كه شايد او آمرزيده شده باشد و از هيچ گناه كوچكى بر خود ايمن مباش كه شايد بر اثر آن به عذاب گرفتار شوى

امروز مى‏گذرد و فردا فرا مى‏رسد

قسمتى از خطبه‏اى است كه امام على (عليه السلام) براى مردم ايراد كرده است: اى بندگان خدا، بدانيد بر شما ديده‏بانانى از خودتان(1) و جاسوس‏هائى از اعضايتان و نگهبانان راستگوئى كه اعمال شما و شماره نفس‏هايتان را حفظ مى‏كنند، گماشته شده است. تاريكى شب تار، شما را از آنان نمى‏پوشاند، و درب بزرگى كه محكم بسته شده شما را از آنها پنهان نمى‏كند. راستى فردا به امروز نزديك است.

امروز با هر چه در آن است مى‏گذرد و فردا از پى آن فرا مى‏رسد. گويا هر يك از شما به منزل تنهائى خود از زمين رسيده است. شگفتا از خانه تنهائى و سراى وحشت و جاى بى كسى و غربت

(1). منظور از ديده‏بان، وجدان است كه نگهبان و پنددهنده پنهانى انسان است و هرگز از توجه دادن آدمى غافل نيست و در تخدير و ترساندن خطا نمى‏كند.