ماه تابانى در آن به جريان انداخت - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

حاكى از درك عميق على (عليه السلام) نسبت به طبيعت و حالات وجود مى‏باشد: با هر جرعه‏اى جستن در گلو، و در هر خوردنى گلو گرفتنى مى‏باشد. به هيچ نعمتى از نعمتهاى دنيا نمى‏رسيد مگر آنكه نعمت ديگرى را از دست مى‏دهيد، و هيچ كهنسالى از كهنسالان شما به يك روز عمر خود نمى‏رسد مگر آنكه روز ديگرى از عمرش نابود مى‏گردد، و براى او افزونى در خوراك تجديد نمى‏شود مگر آنكه روزى قبلى او از بين مى‏رود، و اثر و نشانه‏اى براى او بوجود نمى‏آيد، مگر آنكه اثر ديگرش فانى مى‏گردد، و هيچ تازه‏اى براى او تجديد نمى‏شود مگر بعد از آنكه تازه او كهنه مى‏شود، و هيچ خوشه‏اى براى او نمى‏رويد مگر آنكه خرمنى از او كم مى‏شود. همانا دودمانهائى كه ما فروع آنها هستيم در گذشتند

ماه تابانى در آن به جريان انداخت

قسمتى از خطبه‏اى است كه امام (عليه السلام) در ضمن آن از آغاز آفرينش آسمان و زمين سخن مى‏گويد: آن گاه شكاف فضا را ايجاد و اطراف آن را باز نمود و راههاى هوائى را احداث كرد، سپس آبى كه امواجش خروشان و رويهم غلطان بود در آن جارى گردانيد. آن آب را بر پشت باد تندى كه نيرومند و