بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

كرد.

در لحظات بيمانند درخشندگى عقل و انديشه رسا، چنان رنگهاى درخشان عدالت جهانى در برابر چشمان على (عليه السلام) آشكار مى‏گردد كه اگر شما در برابر آن قرار گيريد از اين عقل و انديشه در شگفت مى‏شويد. آيا پسر ابو طالب چنانكه با زبان اين عدالت سخن مى‏گويد، با زبان دانشمندان معاصر- لحظه‏اى كه اين حقيقت را بيان مى‏كند- سخن نمى‏گويد: «هر كه اخلاق خود را فاسد ساخت خودش را در شكنجه قرار داده است» آيا او با اين دو زبان سخن نمى‏گويد آن گاه كه مى‏گويد: «كسى كه در شك و ترديد قرار دارد، نزديك است بگويد دريابيد مرا» يا آن گاه كه مى‏گويد: «خود را از هر گونه زبونى و پستى گرامى دار هر چند ترا به آرزوها نايل گرداند، زيرا هرگز در برابر آنچه از خودت صرف مى‏كنى عوض نخواهى گرفت.» امثال اين سخنان خيلى زياد است. جملات شگفت‏انگيز زير از همين قبيل است: «مرگ انسان به گناهان، بيشتر از مرگ او به فرارسيدن پايان زندگى است». «دروغگو مردانگى ندارد و با حسد راحتى نيست و با انتقام برترى وجود ندارد و درستى در ترك مشورت نخواهد بود».

«هرگاه كسى خصلت خوبى داشت امثال آن را انتظار داشته باشيد».

آرى على (عليه السلام) درك كرده بود كه جهان هستى از وحدت و عدالت برخوردار است و در اين دو حال، ثابت و برقرار مى‏باشد، و جهان هستى است كه نيروى حساب، و قدرت كيفر و پاداش را در طبيعت موجودات قرار داده است. او تمام آنچه را درك كرده بود با شگفت‏ترين بيان اظهار داشت، جز آنكه جهات ديگرى نيز از جهات عدالت جهانى را بررسى، و رنگها و اشكال آن را ضبط نموده بود. آيا اين جهات چه بودند