بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

ببخش و او را كمك كن و خوبى را براى او آشكار ساز».

در پايان، على (عليه السلام) به مجموعه سخنانى كه بر محور دعوت به فانى شدن مردم در مردم از نظر مهر و محبت، مى‏چرخد، زبان مى‏گشايد.

به حق بايد گفت اين سخنان بالاترين ميراث بزرگ اخلاقى انسان محسوب مى‏شود. سخنان زيباى زير از همين قبيل است: «با كسى كه از تو جدا شده ارتباط برقرار كن و به كسى كه ترا محروم كرده عطا كن.

چنانكه دوست دارى ديگران بتو خوبى كنند به عموم مردم نيكى كن.

به آن كس كه با تو بدرفتارى كرده نيكى كن. خود را به بخشش به كسى كه شما را محروم كرده عادت دهيد...».

پسر ابو طالب بمنظور تكميل اين دعوت بزرگ، چهارپايان، زمين‏ها و انسانها را در اين محبت مشترك ساخته و مى‏گويد: «از خدا بترسيد در باره‏ى بندگان و شهرهاى او، زيرا شما حتى در باره زمين‏ها و چهارپايان مورد سؤال قرار مى‏گيرد».

آرى مهربانى انسان با انسان و ساير موجودات، دليل زندگى در برابر مرگ، بلكه يكى از خواسته‏هاى وجود عادل بشمار مى‏رود