سياست اموى - سیاست نامه امام علی(علیه السلام) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

سیاست نامه امام علی(علیه السلام) - نسخه متنی

محمد محمدی ری شهری، سید محمدکاظم طباطبایی، سید محمود طباطبایی نژاد، محمدعلی مهدوی راد؛ ترجمه: مهدی مهریزی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سياست اموى

سياست در مكتب اموى، عبارت است از تشخيص هدف و به دست آوردن آن از هر راه ممكن. سياستمداران جهان نيز در گذشته و حال، از واژه ى سياست گويا چيزى جز اين نمى فهميده اند. به واقع، سياست در مكتب اموى، همان معناى رايج آن در عرف سياسى حكومت هايى است كه بر مبانى ارزشى استوار نيستند، و معيار حقّ و باطل، جهت دهنده ى آنها در رفتار و تعاملْ نخواهد بود. شپنكلر، در وصفى از چهره ى سياستمدار، مى گويد: سياستمدار فطرى، كارى به حق يا بطلان اُمور ندارد.

برتراند راسل نيز انگيزه هاى سياسى و سرچشمه ى رفتارهاى انسانى در سياست را چنين چيزى تلقّى كرده، مى نويسد:

انگيزه ى سياسى در اكثر مردمان، عبارت از نفع پرستى، خودبينى، رقابت و عشق به قدرت مى باشد. به عنوان مثال، در سياست، سرچشمه هاى اعمال انسانى، همگى از عوامل فوق الذكر مى باشد. رهبر سياسى اى كه بتواند مردم را متقاعد نمايد كه او مى تواند اين خواسته ها را ارضا نمايد، قادر است توده ى مردم را چنان به زير سلطه ى خود در آورد كه معتقد شوند دو به علاوه دو، پنج خواهد شد، با اين كه اختيارات او از جانب خداوند، تفويض شده است!

رهبر سياسى اى كه اين انگيزه هاى اساسى را ناديده انگارد، معمولاً از حمايت توده، محروم خواهد بود. روانشناسى نيروهاى محرّك توده ها،از اساسى ترين قسمت تعليم و تربيت رهبران سياسى موفّق مى باشد. اكثر رهبران سياسى با معتقد نمودن گروه كثيرى از مردم به اين كه ايشان خواسته هاى بشردوستانه دارند، مناصب خود را به دست
مى آورند. به خوبى فهميده شده كه چنين اعتقادى در اثر وجود هيجان، خيلى زودتر قبول مى شود. غل و زنجير كردن افراد، نطق و خطابه هاى عمومى، مجازات هاى بى قانون و جنگ، مراحلى در تشكيل و توسعه هيجان اند. فكر مى كنم براى طرفداران فكر غيرمنطقى، با در هيجان نگه داشتن افراد، شانس بهترى جهت گول زدن و منفعت بردن از ايشان، وجود دارد. [ برگزيده ى افكار راسل، ص 222. ]

آنچه در اين تحليل، درباره ى رهبران سياسى جامعه آمده است، همگون است با تفسيرى كه سياستمداران اموى از سياست به دست مى دادند. معاويه، بنيادگذار اين نگرش به سياست در تاريخ اسلام است. او بر اين پايه و با تكيه بر شعار الملك عقيم؛ [ أمالى الصدوق، ص 132. ] سياستْ نازاست، بر چنگ انداختن به قدرت و حراست از قدرت به دست آمده ى حاضر بود، دست به هر كارى بزند و هر كار ناشايستى را انجام دهد و هر نوع ابزار زشتى را به كار گيرد.

/ 170