سياست علوى - سیاست نامه امام علی(علیه السلام) نسخه متنی

سياست علوى

سياست در نگاه على عليه السلام، اداره ى استوار جامعه بر اساس معيارهاى الهى، و حركتى حق مدارانه است. او كه مى گويد:

الملك سياسة.

كشوردارى، سياست است.

و هرگز براى رسيدن به قدرت و حراست از قدرت به دست آمده، هر كارى را روا نمى داند؛ بلكه به عكس، او توسّل به ابزار نامشروع را حتى به بهاى از دست دادن قدرت صحيح نيز جايز نمى داند.
بر پايه ى آموزه هاى علوى، سياستْ شناخت و بهره ورى از ابزارهاى مشروع در اداره ى جامعه و تأمين رفاه مادّى و معنوى مردم است. به ديگر سخن، در آموزه هاى علوى، به كارگيرى شيوه هاى نامشروع و ابزار به ظاهر كارآمد، امّا به واقع ناصحيح، سياست نيست؛ بلكه خدعه، نيرنگ، فريب و به تعبير امام صادق عليه السلام، نكراء است. [ امام صادق عليه السلام درباره ى هوش سياسى معاويه مى فرمايد: تلك النكراء تلك الشيطنة وهي شبهة بالعقل وليست بالعقل؛ اين، نيرنگ و شيطنت است و به عقل مانَد؛ اما عقل نيست "الكافى، ج 1، ص 11". ]

از نگاه على عليه السلام، حكومت، چيرگى بر دل ها و تسخير خردها و عاطفه هاست،نه رام سازى تنها و سلطه بر افراد و چيرگى بر گُرده ها. چنان تفسيرى از حكومت، چه نيازى به توسّل به ابزار نامشروع سياسى دارد. قدرت در نگاه او جز براى احقاق حق، قداستى ندارد تا براى حفظ آن، به شيوه هاى باطلْ چنگ بيفكند. تصرّف دل ها راهى جز استفاده ى صحيح از شيوه ها و راه سپردن بر اساس ارزش ها ندارد. سياست هاى نامشروع و باطلگرايانه، شايد روزگارى كوتاه، با جست و خيزْ سلطه بيافرينند و آن را ادامه دهند؛ امّا هرگز دوام نخواهند آورد و براى مردم، جز زيان، چيزى نخواهند داشت كه:

للحق دولة وللباطل جولة. [ الكافى، ج2، ص 447. ]

حقّ را دولتى است، و باطل را جولانى.