غريبيم چون حسنت اى خوش پسر سفر داد ما را چو تو تحفه اى نظرمان مباد از خداى ار به تو دل تنگ ما معدن عشق تست هنوز از نهالت نرسته ست گل ببندد به عشق تو حورا ميان نباشد كم از ناف آهو به بوى نگارا ز دشنام چون شكرت عجب نيست گر ما قوى دل شديم بينداز چندان كه خواهى تو تير تو بر ما به نادانى و كودكى بدين اتفاقى كه ما را فتاد مدر پرده ى ما كه در عشق تو كه از روى نسبت نيايد نكودل و جان و عقل سناييت را دل و جان و عقل سناييت را
يكى از سر لطف بر ما نگر زهى ما بر تو غلام سفر جز از روى پاكيست ما را نظر كه هم خردى و هم عزيزى چو زر هنوز از درختت نپختست بر گشايد ز رشگ تو جوزا كمر كرا عشق زلف تو سوزد جگر كه دارد ز گلبرگ سورى گذر كه اين خاصيت هست در نيشكر كه ما ساختيم از دل و جان سپر چو متواريان كرده اى رهگذر مكن راز ما پيش ياران سمر شدست اين سنايى ز پرده به در پدر پرده دار و پسر پرده درربودى بدان غمزه ى دل شكر ربودى بدان غمزه ى دل شكر
لطفا منتظر باشید ...
