در زلف تو دادند نگارا خبر دل يا دل بر من باز فرست اى بت مه رو نى نى كه اگر نيست ترا هيچ سر ما چندين سر انديشه و تيمار كه دارد بى عشق تو دل را خطرى نيست بر ما تا دل كم عشق تو در بست به شادى چاك زد جان پدر دست صبا دامن گل تيره شد ابر چو زلفين تو بر چهره ى رخ همه شب فاخته تا روز همى گريد زار زان كه گل بنده ى آن روى خوش خرم تست گل برون كرد سر از شاخ به دل بردن خلقتا گل عارض تو ديد فرو ريخت ز شرم تا گل عارض تو ديد فرو ريخت ز شرم
معذورم اگر آمده ام بر ار دل يا راه مرا باز نما تو به بر دل ما بى تو نداريم دل خويش و سر دل تا گه جگر يار خورد گه جگر دل هر چند كه صعب ست نگارا خطر دل بستيم به جان بر غم عشقت كمر دل خيز تا هر دو خراميم به پيرامن گل تا بياراست چو روى تو رخ روشن گل ز غم گل چو من از عشق تو اى خرمن گل در هواى رخ تو دست من و دامن گل تا بسى جلوه گرى كرد هوا بر تن گلبا گل عارض تو راست نيايد فن گل با گل عارض تو راست نيايد فن گل
لطفا منتظر باشید ...
