دگر بار اى مسلمانان به قلاشى در افتادم چو در دست صلاح و خير جز بادى نمي ديدم كجا اصلى بود كارى كه من سازم به قرايى مده پندم كه در طالع مرا عشقست و قلاشى مرا يك جام باده به ز چرخ اندر جهان توبه نيندوزم ز كس چيزى چنان فرمود جانانم ز رنج و زحمت عالم به جام مى در آويزمالا اى پير زردشتى به من بربند زنارى الا اى پير زردشتى به من بربند زنارى
به دست عشق رخت دل به ميخانه فرستادم همه خير و صلاح خود به باد عشق در دادم كه از رندى و قلاشى نهادستند بنيادم كجا سودم كند پندت بدين طالع كه من زادم رسيد اى ساقيان يك ره به جام باده فريادم نياموزم ز كس پندى چنين آموخت استادم كه جام مى تواند برد يك دم عالم از يادمكه من تسبيح و سجاده ز دست و دوش بنهادم كه من تسبيح و سجاده ز دست و دوش بنهادم
لطفا منتظر باشید ...
