الا اى ساقى دلبر مدار از مى تهى دستم مرا فصل بهار نو به روى آورد كار نو اگر چه دل به نادانى به او دادم به آسانى چو روى خوب او ديدم ز خوبان مهر ببريدم چو بارى زين هوس دورى چو من دانم نه رنجورى كنون از باده پيمودن نخواهم يك دم آسودن
كنون از باده پيمودن نخواهم يك دم آسودن
كه من دل را دگرباره به دام عشق بربستم دلم بربود يار نو بشد كار من از دستم ندارم ز آن پشيمانى كه با او مهر پيوستم ز جورش پرده بدريدم ز عشقش توبه بشكستم به من ده باده ى سورى مگر يك ره كنى مستم كه نتوان جز چنين بودن درين سودا كه من هستم
كه نتوان جز چنين بودن درين سودا كه من هستم
لطفا منتظر باشید ...
