روا دارى كه بى روى تو باشم همه روز و همه شب معتكف وار به جوى تو همه آبى روانست اگر چشمم ز رويت باز ماند اگر زلفين چوگان كرد خواهى به باغ صحبتت دلشاد و خرم نگارينا تو با چشم غزالى
نگارينا تو با چشم غزالى
ز غم باريك چون موى تو باشم نشسته بر سر كوى تو باشم سزد گر من هواجوى تو باشم به جان جوينده ى روى تو باشم مرا بپذير تا گوى تو باشم زمانى بر لب جوى تو باشم رها كن تا غزل گوى تو باشم
رها كن تا غزل گوى تو باشم