باز ماندم در بلايى الغيا اى دوستان باز آتش در زد اندر جانم و آبم ببرد باز ديگر باره چون سنگين دلان بر ساختم باز ناگه بلعجب وارم پس چادر نشاند باده خواران باز رخ دارند زى صحرا و نيست بنگه هادوريان را ماند اين دل كز طمع جادوى فرعونيان در جنبش آمد باز و نيست خواهد اندر وى همى از شاخ خشك و مرغ گنگ ديده ى روشن جز از من در همه عالم كه داداز براى انس جان انس و جان اى سرفراز از براى انس جان انس و جان اى سرفراز
از هواى بى وفايى الغيا اى دوستان باد دستى خاكپايى الغيا اى دوستان از بت چونين جدايى الغيا اى دوستان آفتابى را هبايى الغيا اى دوستان در همه صحرا گيايى الغيا اى دوستان هر دمش بينم به جايى الغيا اى دوستان در كف موسى عصايى الغيا اى دوستان هر زمان برگ و نوايى الغيا اى دوستان در بهاى توتيايى الغيا اى دوستانمر سنايى را چو نايى الغيا اى دوستان مر سنايى را چو نايى الغيا اى دوستان