بنده ى يك دل منم بند قباى ترا خاك مرا تا به باد بر ندهد روزگار كاش رخ من بدى خاك كف پاى تو گر بود اى شوخ چشم راى تو بر خون من تير جفاى تو هست دلكش جان دوز من بار نيامد دلم در شكن زلف توبنده سنايى ترا بندگى از جان كند بنده سنايى ترا بندگى از جان كند
چاكر يكتا منم زلف دو تاى ترا من ننشانم ز جان باد هواى ترا بوسه مگر دادمى من كف پاى ترا بر سر و ديده نهم رايت راى ترا جعبه ز سينه كنم تير جفاى ترا گر نه به گردن كشم بار بلاى تراگوى كلاه ترا بند قباى ترا گوى كلاه ترا بند قباى ترا
لطفا منتظر باشید ...
