جوانى كردم اندر كار جانان چو شكر مي گدازم ز آب ديده ز من برد اندك اندك زندگانى فغان اى مردمان فرياد فرياد از آن دو نرگس خونخوار جانان فغان زان سنبل سيراب مشكين همه شب زار گريم تا سحرگاه چو مجنونم دوان در عشق ليلى ستاره بر من مسكين بگريد ازين شهرم وليكن چون غريبانوليكن تا روان دارم ندارم وليكن تا روان دارم ندارم
كه هست اندر دلم بازار جانان ز شوق لعل شكربار جانان خلاف وعده ى بسيار جانان ز شوق ديدن و گفتار جانان ز چشم مست ناهشيار جانان دميده بر رخ گلنار جانان همى بوسم در و ديوار جانان همى جويم به جان آار جانان اگر گويى بدو اسرار جانان بمانده در غم و تيمار جانانمن مسكين سر آزار جانان من مسكين سر آزار جانان