ني نى به ازين بايد با دوست وفا كردن يا زشت بود گويى در كيش نكورويان هم گفتن و هم كردن از سوختگان آيد باور نكنم قولت زيرا كه ترا در دل حاصل نبود كس را از عشق تو در دنيا خود ياد ندارد كس از زلف تو و چشمت از بلطمعى تا كى بوسى به رهى دادن تا چند به طرارى ما را به زبان و دل تا چند به چالاكى ما را به قبول و رد گر فوت شود روزى بد عهدى يك روزه گر بوسه اى انديشم بر خاك سر كويت در مجمع بت رويان تو بوسه دريغى خود يا خوب نبايد شد تا هم تو رهى هم ما يا فتنه نبايد شد تا كس نشود فتنه هر لحظه يكى دون را صد طال بقا گويى چون هست سنايى را اقبال و سنا از توبا اين ادب و حرمت حقا كه روا نبود با اين ادب و حرمت حقا كه روا نبود
يا نى كم ازين بايد آهنگ جفا كردن يك عهد به سر بردن يك قول وفا كردن باز از چه شما خامان ناگفتن و ناكردن يك باديه ره فرقست از گفتن تاكردن جز نامه سيه كردن جز عمر هبا كردن يك تار عطا دادن يك تير خطا كردن وز بلعجبى تا كى گوشى به ريا كردن يك باره بلى گفتن صد باره بلا كردن يك ماه رهى خواندن يكسال رها كردن واجب شمرى او را چون فرض قضا كردن صد شهر طمع دارى در وقت بها كردن يا رسم بتان نبود از بوسه سخا كردن ورنه چو شدى بارى خوبى به سزا كردن ورنه چو شدى جانا اين قاعده نا كردن زيشان چه به كف دارى زين طال بقا كردن واجب نبود او را مهجور سنا كردنسوداى شما پختن صفراى شما كردن سوداى شما پختن صفراى شما كردن
لطفا منتظر باشید ...
