گر كار بجز مستى اسكندر مى من با اينهمه گر عشق يكى ماه نبودى ماهى و چه ماهى كه ز هجرانش برين حال گر بنده ى خوى بد خود نيستى آن ماه گر نيستى آن رنج كه او ريش درآورد بوديش سر عشق من و برگ مراعات گر تير برويى زندم از سر شنگى گاديم بر آنگونه كه از جهل و رعونت هر روز دل آيد كه مگر نيك شود يار گر بلفرج مول خبر يابدى از منپس در غم آنكس كه ز گل خار نداند پس در غم آنكس كه ز گل خار نداند
ور معجزه شعرستى پيغمبر مى من اندر دو جهان شاه بلند اختر مى من گر من به غمش نگرومى كافر مى من حقا كه به فردوس همش چاكر مى من وى گه كه درين وقت چگويد درمى من گر چون دگران فاسق در كون بر مى من از شادى تيرش به هوا بر پر مى من از گردن خود بفگنمى گر سرمى من گر خر نيمى عشوه ى او كى خر مى من زين روى برين طايقه سر دفتر مى منعمر از چه كنم ياد كه رشك خور مى من عمر از چه كنم ياد كه رشك خور مى من
لطفا منتظر باشید ...
