جانا اگر چه يار دگر مي كنى مكن گويى دگر كنم مگرم كار به شود منماى روى خويش بهر ناسزا از آنك بر گل ز مشك ناب رقم مي كشى مكش اى سيمتن ز عشق لب چون عقيق خود
اى سيمتن ز عشق لب چون عقيق خود
اسباب عشق زير و زبر مي كنى مكن حقا كه كار خويش بتر مي كنى مكن خود را بگرد شهر سمر مي كنى مكن هر مشك را نقاب قمر مي كنى مكن رخساره ى مرا تو چو زر مي كنى مكن
رخساره ى مرا تو چو زر مي كنى مكن