نگويى تا به گلبن بر چه غلغل دارد آن قمرى به لحن اندر همى گويد كه سبحانا نگارنده مسيحادم و موسى كف سليمان طبع و يوسف رخ به روز آرايش مكتب شبانگه زينت ملعب اگر آتش پرستى را ز عشق او بترساند
اگر آتش پرستى را ز عشق او بترساند
كه چندان لحن مي سازد همى نالد ز كم صبرى كه بنگارد چنان رويى بدان خوبى و خوش چهرى محمد دين و آدم راى و خو كرده به بي مهرى ضياء روز و شمع شب شكر لب بر كسان خمرى ز بيم آتش عشقش شود بيزار از گبرى
ز بيم آتش عشقش شود بيزار از گبرى