غريبه - ابر و کوچه نسخه متنی

غريبه

دست مرا بگير که باغ نگاه تو

چندان شکوفه ريخت که هوش از
سرم ربود

من جاودانيم که پرستوي بوسه
ات

بر روي من دردي ز بهشت
خدا گشود

اما چه ميکني

دل را که در بهشت خدا هم غريب
بود