امينى، ماجراى غدير را از زواياى گوناگون، كانون بحث و كاوش عميق و جامع قرارداده و هيچ جنبه اى از مباحث اين موضوع را فرونگذاشته است.مى دانيم كه احاديث منسوب به معصومين "ع" در صورتى مى تواند بر كرسىِ قبول و پذيرش اهل نظر بنشيند كه به لحاظ سند و متن از اتقان و استحكام لازم برخوردار باشد؛ يعنى، هم به لحاظِ سنديت و اصالت تاريخى، قطعيتِ صدورِ آن از ناحيه معصوم، محرز باشد، و هم از حيث ''دلالتِ'' لفظ و روشنى معنا، به وضوح بر مفهوم يا حكم مورد نظر گواهى دهد. از اين رو، زنده ياد امينى در الغدير، هم به تفصيل سلسله راويان حديث غدير را معرفى كرده و با ترسيم جريانى شاخص و مستمر از ايمان به واقعيت غدير در طول تاريخ چهارده قرنى اسلام، رد پاىِ آشكارِ اين جريان را در نسل نسلِ مسلمين - از عصر پيامبر تا سده معاصر - نشان مى دهد، و هم به گونه اى مستدل، به بررسىِ مفادِ حديث غدير پرداخته، واژه هاى كليدى آن را - كه بارِ معنا و مرادِ اصلىِ پيامبر از پيامِ آسمانىِ غدير را بردوش دارند - عالمانه و نقادانه تبيين مى كند.گستره پژوهش و تحقيق امينى در مباحث و موضوعات اساسى الغدير، كه طى آن به چالش علمى با مخالفان برخاسته و نزاع 1400 ساله را ''فصل الخطاب''ى شايسته آورده است، حقيقتاً بهت آور است؛ مثلاً نامه منظوم اميرالمؤمنين به معاويه را - كه ضمن آن، به وصايت امير از سوى پيامبر در غدير، تصريح شده و از دلايلى است كه امينى براى اثبات مفهومِ راستينِ واژه ''مولى'' در خطبه نبوى "سرپرستى امت" اقامه مى كند، علاوه بر يازده مأخذ مهم شيعى، از طريق 26 تن از دانشمندانِ بنامِ تسنن نقل مى كند، كه در ميان آنان چهره هايى چون ياقوت حموى، ابن جوزى، ابن كثير، ابن صباغ مالكى و ابن حجر، شهرتى شايان دارند؛ [ علامه امينى، الغدير، ج 2، ص 25 - 30. ] يا شعر حَسان بن ثابت "ملك الشعراى پيامبر" را در گزارش واقعه غدير، از 38 مأخذ معتبر و مشهور سنى نقل مى كند كه دوازده نمونه آن از منابع كهن سنى و 26 نمونه آن از متون قديمىِ شيعى است. [ علامه امينى، الغدير، ج 2، ص 34 - 39. ] ديگر اشعارِ حَسان را نيز در فضايل مولا به نحو مستوفى ذكر كرده و در ذيل هر كدام، به تفصيل نكات و اشارات تاريخى و قرآنىِ فراوانِ آن را توضيح داده و در خاتمه، مشروح زندگانىِ وى را آورده است. [ علامه امينى، الغدير، ص 40 - 65. به نوشته استاد محمدعبدالغنى مصرى در تقريظ بر الغدير: ''امينى بزرگوار، در جست وجوى خود از كوره راه هاى سخت گذرى گذشته است كه پيوسته، هر راهى به شاخه هاى گوناگونى پيوسته و مشكلات و مسائل فراوانى فراپيش مى آورده است و اين گذشتن از راه هاى دور و دراز، وى را در پافشارى به پيش تر رفتن، استوارتر كرده است؛ مانند ماه شب چهارده، كه هرچه فزون تر در آن نگرى، تلألؤ خيره كننده آن فزون تر مى شود.'' "حكيمى، محمدرضا، حماسه غدير، ص 358 - 359" براى مستدل شدن گفته استاد محمد عبدالغنى درباره وسعت چشمگير مآخذ الغدير و احاطه امينى به متون و مصادر كهن، ر.ك: همان، ص 360 - 362. ]
لطفا منتظر باشید ...
