لطفا منتظر باشید ...
3- نماز با حضور قلب
اداى نماز در وقت مقرر و با حضور قلب و توجه به محتواى راز و نياز و مناجات باخدا،قلب را صيقل داده و زنگار«غفلت »را از آينه روح مى زدايد. طبيعت زندگى دنيا،غفلت زا است كه گاهى انسان را چنان به خود مشغول مى سازدكه همه چيز را فراموش مى كند،حتى،خويشتن خويش را.نماز فرصت بسيار خوبى براى بازنگرى در اعمال و بازيافتن خويشتن خويش و نجات از چنگال اهريمن «غفلت »است.امام باقر عليه السلام در اين رابطه مى فرمايند:ايما مؤمن حافظ على الصلوات المفروضة فصلاها لوقتها فليس هذا من الغافلين،(اگر)هر فرد با ايمانى،نمازهاى واجب را به موقع و به طور صحيح انجام دهد،از غافلان نخواهد بود.» (51)
4- تفكر و انديشه
راه ديگر پيشگيرى و درمان «غفلت »تفكر و انديشه است.هرگاه انسان به كارهاى خوب و آثار مثبت آن و همچنين به كارهاى بد و نتايج سوء آن بينديشد،امواج ظلمانى «غفلت »از روح و جانش دور مى شود. روزى پيامبر اكرم صلى الله عليه و اله خطاب به ابوذر فرمودند:«يا اباذر!هم بالحسنة و ان لم تعملهالكى لا تكتب من الغافلين،اى اباذر تصميم به كارهاى نيك بگير،هر چند توفيق عمل به آن براى تو حاصل نشود تا در زمره غافلان نوشته نشوى » (52) فكر مرگ و پايان زندگى از جمله افكارى است كه در زدودن زنگار«غفلت »از آينه روح آدمى بسيار مؤثر است،مخصوصا اگر هنگام عبور از آرامگاه مردگان،اين شعر يامانند آن را با خود زمزمه كند: هر كه باشى و به هر جا برسىخرين منزل هستى اين است اين فكر و انديشه به يقين جلوى سرچشمه هاى اصلى «غفلت »را كه هوا پرستى وخودخواهى و فزون طلبى است،مى گيرد. امير مؤمنان على عليه السلام در يكى از وصاياى خويش به فرزندش امام حسين عليه السلام فرمودند: «اى بنى الفكرة تورث نورا و الغفلة ظلمة اى فرزندم!تفكر،نورانيت مى بخشد و«غفلت » ظلمت و تاريكى.» (53)
5- تغيير محيط
بسيارى از محيطها به طور طبيعى غفلت زاست.مجالس غافلين و بطالين(بيهوده كاران)، جلسات لهو و لعب،خانه هاى پر زرق و برق و اشرافى،انسان را به سوى «غفلت »مى كشاند،حتى بسيارى از شهرها در دنياى امروز،مبدل به كانون «غفلت »وفساد شده است.يكى از راه هاى رهايى از چنگال «غفلت »ترك شركت در اين گونه جلسات و اماكن و هجرت از شهرهاى آلوده به فساد است،در غير اين صورت،رهايى از ديو«غفلت »بسيار مشكل است. امام سجاد عليه السلام در دعاى ابو حمزه،به هنگام مناجات با خدا در بيان يكى از عوامل سلب توفيق،عرض مى كنند:«او لعلك رايتنى آلف مجالس البطالين فبينى و بينهم خليتنى،شايد مرا علاقه مند به مجالس غافلين ديدى و مرا در ميان آنها رها ساختى.»
اين سخن را با حديثى از امير مؤمنان على عليه السلام پايان مى دهيم:«احذر منازل الغفلة والجفاء و قلة الاعوان على طاعة الله،از منزلگاههاى «غفلت »و خشونت و جايى كه يار ومددكارى بر اطاعت خدا نداريد،بپرهيز» (54)
