لطفا منتظر باشید ...
ترجمه
1- قارون از قوم موسى بود،اما بر آنان ستم كرد،ما آن قدر از گنجها به او داده بوديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود!(به خاطر آوريد)هنگامى را كه قومش به او گفتند:«اين همه شادى مغرورانه مكن كه خداوند شادى كنندگان مغرور را دوست نمى دارد!...و در آنچه خداوند به تو داده،سراى آخرت را جستجو كن و بهره ات را از دنيا فراموش مكن وهمان گونه كه خدا به تو نيكى كرده،نيكى كن و هرگز در زمين به دنبال فساد مباش كه خدامفسدان را دوست ندارد.
2- ما آنها را آزموديم،همان گونه كه «صاحبان باغ »را آزمايش كرديم،هنگامى كه سوگندياد كردند كه ميوه هاى باغ را صبحگاهان(دور از چشم مستمندان)بچينند-و هيچ از آن استثناء نكنند-اما عذابى فراگير(شب هنگام)بر(تمام)باغ آنها فرود آمد،در حالى كه همه درخواب بودند و آن باغ سرسبز مانند شب سياه ظلمانى شد!
3- بعضى از آنها با خدا پيمان بسته بودند كه:«اگر خداوند ما را از فضل خود،روزى دهد، قطعا صدقه خواهيم داد و از صالحان(و شاكران)خواهيم بود!»-اما هنگامى كه خدا از فضل خود به آنها بخشيد«بخل »ورزيدند و سرپيچى كردند و روى برتافتند-اين عمل،(روح) نفاق را تا روزى كه خدا را ملاقات كنند،در دل هايشان برقرار ساخت،اين به خاطر آن است
كه ازپيمان الهى تخلف جستند،و به خاطر آن است كه دروغ مى گفتند. 4-كسانى كه بخل مى ورزند و آنچه را كه خدا از فضل خويش به آنان داده،انفاق نمى كنند،گمان نكنند اين كار به سود آنهاست،بلكه براى آنها شر است،به زودى در روزقيامت آنچه را نسبت به آن «بخل »ورزيدند،همانند طوقى به گردنشان مى افكنند و ميراث آسمانها و زمين،از آن خداست و خداوند،از آنچه انجام مى دهيد آگاه است.
5- آنها كسانى هستند كه «بخل »مى ورزند و مردم را به «بخل »دعوت مى كنند و آنچه راكه خداوند از فضل(و رحمت)خود به آنها داده كتمان مى نمايند(اين عمل،در حقيقت ازكفرشان سرچشمه گرفته)و ما براى كافران عذاب خواركننده اى آماده كرده ايم.
6- اما كسى كه «بخل »ورزد و(از اين راه)بى نيازى طلبد،-و پاداش نيك الهى را انكاركند-به زودى او را در مسير دشوارى قرار مى دهيم.
7- آرى!شما همان گروهى هستيد كه براى انفاق در راه خدا دعوت مى شويد،بعضى ازشما(بخل)مى ورزيد و هر كس «بخل »ورزد،نسبت به خود«بخل »كرده است و خداوند بى نياز است و شما همه نيازمنديد و هرگاه سرپيچى كنيد،خداوند گروه ديگرى را جاى شمامى آورد، پس آنها مانند شما نخواهند بود(و سخاوتمندان در راه خدا انفاق مى كنند.)
8-..و كسانى كه از«بخل »و حرص خويشتن مصون بمانند،رستگارانند!
9- و كسانى كه هر گاه انفاق كنند،نه اسراف مى نمايند و نه سخت گيرى،بلكه در ميان اين دو حد اعتدال دارند.
10- بگو:«اگر شما مالك خزائن رحمت پروردگار من بوديد،در آن صورت(به خاطر تنگ نظرى)امساك مى كرديد،مبادا انفاق مايه تنگدستى شما شود»و انسان تنگ نظر است!
