بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
عيوب و گناهانى در پنهان داشته باشند كه مخصوص خودشان باشد، افشاى آنها و آبرو ريزى نسبت به آنان به يقين مجوّز شرعى ندارد.اما در مورد كودكان مميّز كه از غيبت ناراحت مىشوند نيز بايد قبول كرد كه غيبت حرام است همان گونه كه مرحوم شيخ انصارى قدس سره در مكاسب محرمه به آن اشاره كرده و مىگويد: «عنوان برادر مؤمن نيز بر آنها صادق است چرا كه قرآن مجيد درباره ايتام مىفرمايد: «وَ اِنْ تُخالِطُوُهُمْ فَاِخْوانُكُمْ; اگر با آنان همزيستى داريد آنها برادران شما هستند». (1)ولى حق اين است كه نبايد آن را مقيّد به مميّز كرد چرا كه اگر كشف عيوب پنهانى كودك غير مميّز هتك حيثيت او در آينده و يا هتك حيثيت خانواده او مىشود، آن هم كار خلافى است، به همين دليل مرحوم شهيد ثانى در كتاب «كشف الرّيبه» فرقى ميان صغير و كبير نگذاشته است و به تعبير ديگر اطفال مؤمنين به حكم خود مؤمنان هستند از نظر جان و مال و عرض و آبرو.و از اينجا حكم مجانين و ديوانگان نيز روشن مىشود.
2ـ غيبت عمومى و خصوصى
گاه غيبت درباره شخص خاص يا اشخاص معين است كه حكم آن از بحث هاى گذشته در جهات مختلف تبيين شد.ولى گاهى جنبه كلّى و عمومى پيدا مىكند. مثلا مىگويد اهل فلان شهر خسيس يا نادان و ساده لوحند، يا مىگويد اهالى فلان آبادى دزدند، يا معتادند يا در مسائل ناموسى بى بند و بارند.آيا تمام احكام غيبت بر اين غيبت هاى عمومى جارى مىشود؟مى توان گفت غيبت داراى چند صورت است: 1. بقره، آيه 220.
لطفا منتظر باشید ...
