پيامدها و آثار سوء سخن چينى
بارها گفته ايم سرمايه اصلى يك جامعه اعتماد و اطمينانى است كه افراد با يكديگر دارند، اين اعتماد متقابل سبب اتحاد صفوف و همكارى و تعاون در حد اعلا و پيشرفت جامعه در تمام زمينه ها است.اسلام كه اهميت فوق العاده اى به حفظ اعتماد عمومى و وحدت صفوف مىدهد هر چيزى را كه لطمه اى بر آن وارد سازد حرام شمرده و هر چه سبب تقويت آن گردد لازم مىداند (گاه به طريق وجوب و گاه به طريق استحباب دعوت به آن كرده است).بى شك نمّامى و سخن چينى از عوامل مهم تفرقه و ايجاد بدبينى در ميان افراد جامعه و سبب عداوت و دشمنى، و گاه موجب متلاشى شدن خانواده ها است. به همين دليل در روايات بالا شخص نمّام و سخن چين، شرورترين افراد جامعه شمرده شده است.در حديثى از اميرمؤمنان على (عليه السلام) مىخوانيم كه فرمود: «اِيّاكُمُ وَ الَّنمائِمَ فَاِنَّها تُورِثُ الضَّغائِنَ; از سخن چينى بر حذر باشيد كه سبب كينه و دشمنى است». (1)و در حديث ديگرى از همان بزرگوار آمده است: «اِيّاكَ وَ الَّنمِيمَةَ فَاِنَّها تَزْرَعُ الضَّغينَةَ وَ تُعَبِّدُ عَنِ اللّهِ وَ النّاسِ; از سخن چينى بپرهيز كه تخم عداوت و دشمنى مىپاشد و انسان را از خدا و مردم دور مىسازد». (2)1.بحارالانوار، جلد 68، صفحه 293، حديث 63.2.غررالحكم، حديث 2663.