اصلاح ذات البين
نقطه مقابل سخن چينى و سعايت، اصلاح ذات البين است كه فرد مىكوشد با سخنان خود ميان دو نفر كه اختلاف است صلح و صفا برقرار سازد. اين صفت يكى از فضايل مهم اخلاقى است كه در آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى به آن اشاره شده است.آياتى را كه به اين معنى اشاره مىكند در ذيل آيات مربوط به نكوهش نمّامى و سخن چينى آورديم و در اينجا به سراغ بخشى از روايات مهمى كه در اين زمينه رسيده است مىرويم.1ـ در حديثى از رسول خدا (صلّى الله عليه وآله) مىخوانيم كه فرمود: «مَنْ مَشى فى صُلْح بَيْنَ اِثْنَيْن صَلّى عَلَيْهِ مَلائِكَةُ اللّهِ حَتّى يَرْجِعَ وَ اُعْطِىَ ثَوابَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ; كسى كه در طريق اصلاح ميان دو نفر گام بردارد، فرشتگان آسمان بر او درود مىفرستند، تا زمانى كه باز گردد، و ثواب شب قدر به او داده مىشود». (2)2ـ در حديث ديگرى از اميرمؤمنان على (عليه السلام) مىخوانيم كه در آخرين وصايايش به فرزندان گرامى اش امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) فرمود: اصلاح ذات البين راترك نكنيد، «فَاِنِّى سَمِعْتُ جَدَّكُما (صلّى الله عليه وآله) يَقُولُ صَلاحُ ذاتِ الْبِينِ اَفْضَلُ مِنْ عامَّةِ الصَّلاةِ وَ الصِّيامِ; اصلاح در ميان مردم از تمام نمازها و روزه ها برتر است». (3)3ـ در حديث ديگرى از رسول خدا (صلّى الله عليه وآله) آمده است كه فرمود: «اَلا اُخْبِرُكُمْ بِاَفْضَلِ مِنْ دَرَجَةِ الصِّيامِ وَ الصَّلاةِ وَالصَّدَقَةِ اِصْلاحُ ذاتِ البينِ فَاِنَّ فِسادَ ذاتِ البينِ هِىَ الْحالِقَةُ;1. غررالحكم، شماره 10327.2. وسائل الشيعه، جلد 13، صفحه 163، حديث 7.3. نهج البلاغه، نامه 47.