بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
6ـ ما او (ابراهيم) را به نوجوانى بردبار و صبور بشارت داديم.7ـ و هنگامى كه جاهلان آن ها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند) به آنها سلام مىگويند (و با بى اعتنائى و بزرگوارى مىگذرند).8ـ (به هر حال) با آنها مدارا كن و عذرشان را بپذير و به نيكى ها دعوت نما و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستيزه مكن).
تفسير و جمع بندى
در نخستين آيه مورد بحث كه درباره اوصاف گروهى از مؤمنان پاكدل و مشمول عنايات حق سخن مىگويد، بعد از ذكر ايمان و توكل بر خدا مىفرمايد: «آنها كسانى هستند كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مىورزند، و هنگامى كه خشمگين شوند (خشم خود را فرو مىبرند و) عفو مىكنند (وَالَّذينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الاِْثْمِ وَالْفَواحِشَ وَ اِذا ما غَضِبُوهُم يَغْفِرُونَ).به تعبير ديگر آنها هنگامى كه آتش غضب در درونشان شعله ور مىشود خود را كنترل مىكنند و دست به انواع گناهان و جنايات آلوده نمى سازند.ذكر اين صفت بعد از مسأله اجتناب از گناهان بزرگ و اعمال زشت شايد به اين جهت است كه سرچشمه بسيارى از گناهان، حالت غضب است كه زمام نفس را از دست عقل بيرون مىبرد و آزادانه به هر سو مىتازد.جالب اينكه نمى فرمايد: آنها غضب نمى كنند، چرا كه خشم و غضب به هنگام بروز ناملايمات سخت، طبيعى هر انسانى است، مهم آن است كه آنها بر غضب خويش مسلّطند و هرگز زير سلطه غضب قرار نمى گيرند، به خصوص اينكه وجود غضب در انسان هميشه جنبه منفى و ويرانگرى ندارد، گاه مىشود كه بسيار سازنده است كه بعداً به طور مشروح به خواست خدا به آن مىپردازيم.در دوّمين آيه بعد از آن كه به پرهيزكاران، وعده بهشت جاويدان مىدهد كه