سوره‌ توبه‌ ; آيه 29 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ توبه‌ ; آيه 29

متن عربي

قاتلوا الذين لا يومنون بالله ولا باليوم الاخر ولا يحرمون ما حرم الله ورسوله ولا يدينون دين الحق من الذين اوتوا الكتاب حتى يعطوا الجزيه عن يدٍ وهم صاغرون

ترجمه فارسي

با كسانى از اهل كتاب كه نه به خدا، و نه به روز جزا ايمان دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحريم كرده حرام مى‏شمرند، و نه آيين حق را مى‏پذيرند، پيكار كنيد تا زمانى كه با خضوع و تسليم، جزيه را به دست خود بپردازند! (29)

ترجمه انگليسي / English Translation

Fight those who believe not in God nor the Last Day, nor hold that forbidden which hath been forbidden by God and His Apostle, nor acknowledge the religion of Truth, (even if they are) of the People of the Book, until they pay the Jizya with willing submission, and feel themselves subdued.

تفسير 1

(29)(قاتلوا الذين لا يؤمنون بالله و لا باليوم الاخر و لا يحرمون ما حرم الله ورسوله ولا يدينون دين الحق من الذين اوتوا الكتاب حتي يعطوا الجزيه عن يدوهم صاغرون ):(با كساني از اهل كتاب كه ايماني به خدا و روز جزا ندارند و آنچه راخدا و رسولش حرام كرده حرام نمي دانند و به دين حق نمي گروند، كارزار كنيدتا با دست خود و با ذلت و خواري جزيه بپردازند)، مراد از اهل كتاب يهود ونصاري هستند، كه در مرتبه عقيده ، ايمان درستي به خدا و روز جزا ندارند، چون كسي كه بين پيامبران الهي فرق بگذارد و به روز جزا ايمان نداشته باشد، در واقع به خدا هم ايمان درستي ندارد و خداوند حكم به كفر او نموده (ان الذين يكفرون بالله و رسله و يريدون ان يفرقوا بين رسله و يقولون نؤمن ببعض و نكفر ببعض و يريدون ان يتخذوا بين ذلك سبيلا اولئك هم الكافرون حقا)(24). و اينها در مرحله عمل هم محرمات الهي را حرام نمي شمارند و مراد از رسول در اين آيه ، يا رسول دين خودشان است كه قائل به نبوت او هستند و يا مرادرسولخدا(ص ) است كه بشارت به نبوت او را در تورات و انجيل خوانده بودندو اين مسأله نهايت بي شرمي آنها را نسبت به پروردگارشان اثبات مي كند و آنگاه مي فرمايد: اينها گرايش به دين حق ندارند، يعني پيرو شريعت حقه اي كه آنها رابسوي حقيقت راهنمايي كند نمي باشند و قائل به دين حق و سنت و نظام حقه نمي باشند و اينها همان اهل كتابند، ولي چون به لباس ايمان مقبول در نزد خدا درنيامده اند و آنچه را خدا و رسولش حرام كرده اند، حرام نمي دانند و در ارتكاب مناهي و معاصي پروايي ندارند و بر خلاف فطرت به اشاعه فساد مي پردازند و به دين حق كه بر اساس فطرت است متدين نيستند، لذا همرديف كفار قلمدادمي شوند و از طرف ديگر اينها از نظر عقيدتي ايمان محكم و صحيحي در امرمبداء و معاد ندارند و عيسي (ع ) يا عزير را پسر خدا مي دانند، و با اين سخنان گفتارشان شبيه كافران است و به همين دليل هم خداوند آنان را با لفظ ( لا يؤمنون بالله ...)ياد كرده است تا حكمت مبارزه با آنان آشكار شود و مردم به اين امرتحريك و تشويق گردند، و مي فرمايد: اين مبارزه را تا زماني انجام دهيد كه باذلت حاضر به دادن جزيه شوند و (جزيه )مالياتي است كه از اهل ذمه ستانده مي شود و در حفظ جان ايشان به گرفتن آن اكتفا مي شود و حكومت اسلامي جزيه را به اين سبب مي گيرد كه هم ذمه آنان را حفظ كند و هم خونشان رامحترم بشمارد و هم به مصرف اداره ايشان برساند و منظور از (صاغرون ) اين است ، آنها با تواضع وذلت در برابر سنت اسلامي و تسليم در برابر حكومت عدل اسلامي جزيه بپردازند، نه اينكه در برابر مسلمين صف آرايي كنند و آزادانه عقايد خرافي و تمايلات نفسانيشان را رواج دهند، چون غرض اسلام از قراردادن جزيه ، ظهور دين حق و سنت عدل است ، لذا آنان آزادند كه مطابق دينشان عمل كنند، به شرط آنكه بر خلاف دين توحيد عمل نكرده و مزاحم دين اسلام نباشند و اين نهايت عدل و انصاف است كه خداوند در باره اهل كتاب تشريع فرموده است .

تفسير 2

مقا تله كنيد از ا هل كتاب كسا نيكه ا يمان بخد ا ند ا ر ند و بر وز جز ا و حر ام نميكنند بر خو د آ نچه ر ا كه خد ا حر ام كر د و ر سو ل ا و و متد ين بد ين حق نميشو ند تا ا ينكه بد ست خو د نقد ا با خفت و خو ا ري ا د اء جز يه كنند . تو ضيح كلام ا ينكه كفا ر د و د سته هستند مشر كين كه ر سما بت پر ست يا آ فتاب پر ست يا گا و پر ست و ا مثا ل ا ينها هستند با ا ينها با يد مقا تله كر د تا ا يمان و ا سلام ا ختيا ر كنند يا كشته شو ند و از بين بر و ند. د سته د وم ا هل كتاب هستند كه خو د ر ا نسبت بچيغمبري و كتا بي ميد هند مثل يهو د كه بمو سي و تو ر ات و نصا ري بعيسي و ا نجيل و د ر حكم آ نها مجوس هستند و لو ا ينكه آ تش پر ستند و قا ئل بيز د ان و ا هر من هستند لكن آ نها هم پيغمبري قا ئلند و كتا بي مثل كتابز ند و پاز ند و ا ين سه طا يفه ا گر قر ا ر د ا د جز يه كنند طبق قر ا ر د ا د از كشتن معاف ميشو ند و ا ما ا گر قبو ل جز يه نكر د ند و ا يمان هم نيا و ر د ند با يد با آ نها مقا تله كر د لذ ا ميفر ما يد قا تلو ا ا لذ ين لا يؤ منون با لله . ا شكا ل- يهو د و نصا ري كه ا يمان بخد ا د ا ر ند. جو اب- آ نخد ا ئيكه ا ينها قا ئلند كه د ا ر اي جسم با شد و بيا يد د ر بهشت قدمز ند و آ دم وز وج ا و از ا و مخفي شو ند و د ر وغ ب آ نها بگو يد و با يعقوب كشتي بگير د و هز ا ر مز خرف د يگر. يا ا ينكه بيا يد د ر شكم مر يم و بير ون شو د و عيسي پسر ا و با شد و سه خد ا با شند يا تنا قضا تيكه قبلا ا شا ره شد يا خد ا ئيكه غضب كند و بد نش عرق كند و قطره آن بچكد و ا هر من شو د و ا و خا لق خير ات و ا هر من خا لق شر و ر شو د همچه خد ا ئي ند ا ر يم و نيست, آن خد ا ئيكه ما معتقد يم و جو د صرف غير متنا هي از لا و ا بد ا مستجمع جميع كما لات و منزه از جميع عيوب و نو ا قص و ا حتيا جات و حده لا شر يك له كه ا سم ا لله و ضع شده بر ا ين معني ا حدي از ا هل كتاب ا يمان با و ند ا ر ند. و لا با ليوم ا لا خر كه بگو يند لا يد خل ا لجنت ا لا من كان هو د ا ا و نصا ري بقره آ يه105, يا بگو يند لن تمسنا ا لنا ر ا لا ا يا ما معد و ده بقره آ يه74, يا بگو يند عيسي فد ا نا من لعنه ا لنا موس و ا مثا ل ا ينها ا ين ا يمان ب آ خرت نيست چنا نچه ما معتقد يم. و لا يحر مون ما حرم ا لله و ر سو له شر ا بيكه د ر همه شر ا يع حر ام بو ده مينو شند بلكه بلو ط نسبت ميد هند بلكه عيسي د ر عر و سي با عجاز د ر ست مي كند چنا نچه د ر ا نا جيل آ نها ا ست. و لا يد ينون د ين ا لحق با مشا هده معجز ات كثيره و قر آن عظيم و بشا ر ات ا نبياء سلف معذ لك ا يمان نمي آ و ر ند و د ين مقدس ا سلام ر ا قبو ل نميكنند و د ست از ا عما لز شت خو د بر نمي د ا ر ند با ا ينها مقا تله كنيد من ا لذ ين ا و تو ا ا لكتاب يهو د و نصا ري و كسا نيكه د ر حكم آ نها هستند كه مجوس با شند حتي يعطو ا ا لجز يت و ا ين يك تخفيف ا ست و ا متيازي ا ست كه خد ا و ند بر اي ا هل كتاب معين فر مو ده د ون سا ير كفا ر كه از قتل معاف ميشو ند با د اء جز يه كه با پيغمبر يا ا مام و خليفه يا نا يب خاص آ نها يا عام آ نها د رز مان غيبت كه مجتهد جا مع ا لشر ا ئط با شد قر ا ر ميد هند با مر ا عات جميع شر ا ئط كه د ر قر ا ر د ا د, معين ميكنند عن يد يعني نقد ا كه ما تعبير مي كنيم بد ست بد ست آ نهم د ر و قت معين كه تخلف نكنند. و هم صا غر ون يعني خفت وذ لت مثل جر ميكه د و لت بر متخلفين از قو ا نين د و لتي قر ا ر ميد هد نه مثل ز كوه و هد ا يا و عطا يا و خمس كه از ر وي محبت و ا حسان و قصد قر بت و ا قع شو د.

/ 6486